Daughter - Onterechte onzekerheid
Botanique, Brussel, 6 april 2013
Rake gitaarslagen, hartverscheurende teksten en subtiele elektronische elementen, die zorgen voor een mystieke atmosfeer à la The xx. Zo wist het Britse trio Daughter met haar recent verschenen debuut ‘If You Leave’ een van de meest intieme platen van 2013 op de wereld los te laten. Nu stelt de indieband hun eerste kind ook live voor aan het publiek. Maar klinkt dat even subliem?

Frontvrouw Elena Tonra en co leken alvast zelf niet helemaal overtuigd van hun kunnen toen ze het podium van de Brusselse Orangerie betraden. Een verlegen lachje, een korte blik richting gedadigden en een verwachtingsvolle stilte vulden de zaal. Een onterechte onzekerheid zo bleek, want al vanaf de eerste tonen van openingsnummer Winter werd duidelijk dat Daughter een bundeling van verlegen genieën is.
De fragiele stem van een basspelende Tonra, gehuld in fabelachtige galm, legde de toeschouwers het zwijgen op. Ondertussen zorgde de Franse Remi Aguilella voor percussie, terwijl Tonra’s Zwitserse lief, Igor Haefeli, zijn creativiteit botvierde met een strijkstok op een elektrische gitaar. Het trio werd voor de gelegenheid aangedikt met een vierde man die alle lagen samplergewijs tot een mooi klinkend geheel samensmeedde.
Pas na het tweede nummer Love, werk van hun tweede ep ‘The Wild Youth’, durfde Tonra een “So this is me being awkwardly slow”, uitbrengen toen ze haar bas stuntelig inruilde voor een elektrische gitaar. Een koningin van bindteksten is ze niet meteen, maar haar schuchterheid zorgde voor een zekere sympathie en voor gelach onder het publiek.
En als we de soms iets te lange pauzes tussen de nummers door niet meerekenen, werd het daarna op muzikaal vlak enkel nog beter. Amsterdam, Tomorrow, Still, Smother en het uptempo Human, een voor een nummers van ‘If You Leave’, zorgden voor een intiem, maar tegelijkertijd bombastisch gevoel. En ook spontaniteit bleef troef toen Tonra oprecht lachte bij het verkeerd tokkelen van enkele noten of zelfs het vergeten van flarden tekst tijdens Candles.
Afronden werd gedaan met het hartverscheurendeYouth, een ultieme hommage aan de jeugd, en het krachtige Home dat op brutale wijze werd beëindigd. En dan was daar de ultieme afsluiter: een onverwachte encore. “Normally we don't do this but we love you guys so much. Can you just pretend we didn't come back on?" Een geniale mashup van Bon Iver’s Perth en Hot Chip’s Ready For The Floor, onlangs gebracht voor de BBC, volgde. En wij maar van onze sokken geblazen worden. Een dochter om fier op te zijn.
Daughter speelt deze zomer op Pukkelpop.