Das Racist - Bizar zonder meer

AB-Club, Brussel, 24 mei 2011

Lysergeenzuurdi-ethylamide, kortweg LSD is een bijzonder iets. In 1938 werd het ontdekt door een Zwitser en sindsdien werd het hallucinogeen gebruikt in de psychiatrie, geneeskunde en zelfs door geheime diensten als waarheidsserum. Uiteraard is het meest bekend als drug. Intense kleuren, geluiden, waanvoorstellingen, in contact komen met het verleden, de toekomst en goden, het kan allemaal. En sommigen bedenken daar muziek bij.

Das Racist - zonder ze te beschuldigen van druggebruik - zou alvast zo'n band kunnen zijn. Een driekwart gevulde AB-club staarde zich te pletter op de knotsgekke videoprojecties. Halfnaakte bandleden, kaleidoscopen met hoofden, funky kleuren, samples uit lang vervlogen televisieseries, manga en comics, bizarre dieren, enzovoort. Een teken aan de wand!

De New Yorkers waren duidelijk gekomen om gewoon te doen waar ze zin in hadden. De dj, een merkwaardig figuur op zijn minst gezegd, liet zijn blikje Stella geen moment van de avond los, Kool A.D. kelderde een fles whisky en Dap en Heems lulden er op los. Als de muziek wat steviger werd, gingen de rappers volledig los, met het nodige biergemors erbij. Het publiek, zeker de nuchteren onder hen, wist niet goed hoe reageren en deed wat schoorvoetend mee.

Nummers genre Rappin 2 U, You Oughta Know, Rainbows In The Dark en All Than Everything haalden lang het niveau niet van de albumversies, deels door de nogal zwakke prestatie van Heems. Een geluk dat Dap, nochtans interim-rapper bij de groep, de meubelen nog enigszins wist te redden. Ook remixen van Biggie en andere grootheden brachten niet veel zoden aan de dijk. Na drie kwartier hielden ze het dan ook plots voor bekeken, het publiek in verbijstering achterlatend.

Das Racist wordt gezien als de nieuwe vorm van hiphop en hun album klinkt zeker niet slecht, maar met dit genre optredens gaan er niet veel potten gebroken worden. Ze willen zich voornamelijk amuseren en zich niet te veel aantrekken van standaarden, maar het publiek wil een treffelijke show met goed verzorgde muziek.

Iemand die dat wel begrepen had, was Kraantje Pappie. Voorprogramma van de avond, maximum vijftig man in de zaal, maar een knoert van een show. De Nederlander flowde er samen met zijn kompanen de ene rhyme na de andere uit, ondersteund door knalharde beats. Hij speelde met dubstep, hardcore, vette nederhop en speelde heel op het einde zelfs een nummertje op de Guitar Hero. Check zeker eens Galtar Riddim op het net.