Das Pop - A lovely end of an era

CC De Herbakker, Eeklo, 24 december 2012

Op de vooravond van wat uiteindelijk toch niet het einde van de wereld bleek speelde Das Pop het laatste concert van hun theatertour ‘A Lovely Evening Part 2: An Even Lovelier Evening!’. Met een hele hoop snaar- en toetsinstrumenten en voor de gelegenheid geruggesteund door een strijkkwartet speelden de heren een selectie uit hun ondertussen indrukwekkende backcatalogue.

De groep begon met The Game, de titelsong van hun laatste plaat. Anders dan het origineel was het nu herwerkt tot een trage ballade. De bewerking was behoorlijk straf, want ze slaagden er in het origineel te doen vergeten. Beginnen met een hoogtepunt heet zoiets.

Daarna ging de groep duchtig verder grasduinen in het verleden en passeerden nummers als You, Skip The Rope, Telephone Love, Underground, …

Doorheen het optreden waren vooral de bindteksten van Bent Van Looy – alweer met te korte broek – hilarisch. Vooral omdat je steeds wist waar ze begonnen, maar niet waar en hoe absurd ze zouden eindigen. Aan de reactie van de band te zien wisten ook zij dat vaak niet.

Andere hoogtepunten waren het onuitgebrachte All Night Long waarbij Van Looy zich profileerde als een uitstekende fluiter. Ook The Little Boy van hun eerste plaat werd hier in een ontroerend mooie versie gebracht.

De andere bandleden bleven opvallend op de achtergrond, maar zorgden zeker voor meerwaarde. Reinhard Vanbergen bleek met zowat elk snaarinstrument overweg te kunnen. Van de gitaar over de banjo naar de viool en de mandoline, het bleek allemaal geen probleem.

Bassist Niek Meul beperkte zich niet enkel tot rustige bassriffjes, maar bewees eens te meer dat je op een bas ook virtuoos kan spelen. Drummer Matt Eccles slaagde erin om zeer strak te spelen, maar wist telkens de juiste intensiteit en feel van het nummer te pakken.

Niet alle nummers werden met de volledige band gespeeld. Zo speelde Van Looy The Thunder alleen op piano en dat was, ondanks enkel imperfecties, genieten. Ook Never Get Enough, dat alleen door gitaar werd begeleid, klonk desondanks krachtig en swingend.

Ook onbekend werk als Rene Piano dat ze schreven voor een theatervoorstelling klonk zeer mooi en kon de vergelijking met het werk van Yann Tiersen makkelijk doorstaan.

Dat hun tournee eindigde in Eeklo was voor de band niet louter toevallig. Eeklo is de plaats waar het voor hen in 1998 allemaal begon tijdens Humo’s Rock Rally. Wat daaruit voortgekomen is weten we ondertussen allemaal. Op de twitteraccount van de groep verscheen na het concert: “From Eeklo to Eeklo. End of an era. For Now.” Meer hebben wij daar niet aan toe te voegen.