Daryll-Ann - Déjà entendu

Doornroosje, Nijmegen, Nederland, 28 februari 2014

Daryll-Ann uit Ermelo, The Byrds van de lage landen. De band was in de jaren negentig onmiskenbaar één van Nederlands meest succesvolle, muzikale exportproducten. En toen trok de groep er in 2004 halsoverkop en midden in een tournee de stekker uit. Een kleine tien jaar, een handvol soloplaten en een prachtige boxverzameling later is Daryll-Ann weer bij elkaar om op te treden. Bij wijze van reünie. Of toch met name om eindelijk een waardige afscheidstournee te geven? Afgaande op hun concert in Nijmegen hopen wij stiekem het eerste. Want de band verkeerde in optima forma.   

Het binnenkort verhuizende Doornroosje had deze week de eer om de aftrap van de mini-clubtour te verzorgen. Het publiek in de al weken van tevoren uitverkochte zaal reageerde na een nummertje of zes gemoedelijk toen zanger-gitarist Jelle Paulusma vroeg of iemand soms trek had in een nieuw liedje. Niet alleen exemplarisch voor de mer à boire die de catalogus van de band nog altijd schenkt, maar ook voor het hervonden plezier van de achtenveertigjarige frontman. Zijn afkondiging: "Mwah, laten we dat maar niet doen. Maar het viel te proberen, toch?" Grote glimlach.

Na enkele try-outs, waaronder een onaangekondigd optreden op Noorderslag begin dit jaar, heeft de show van het vijftal inmiddels een logische vorm gevonden. Het was ook de meest voor de hand liggende; een greatest hitsrevue, waarbij zowel materiaal van hun vroege ep's als van hun laatste album 'Don't Stop' aan bod kwam. Die uitgekiende setlist vol kwaliteitspop ging er vanavond in als chocola. Soms werden er mobieltjes de lucht in gehouden om foto's te maken van het podium – dat gebeurde tien jaar geleden nog niet.

De band speelde ruim twee uur lang strak op elkaar in en leek ook van plan om van meet af aan een energieke show te willen neerzetten. Met de stekelige songs A Proper Line, I Could Never Love You en Pretty In Everything werd direct een krachtig eerste salvo afgevuurd. We hoorden de kenmerkende koortjes van de gebroeders Paulusma, de ferme drumfills van Jeroen Kleijn en gierende gitaarsolo's van de verder schuchtere Anne Soldaat met nostalgische oren aan.

Wat opviel was ook het gemak waarmee een zoet nummer als Money Or Love werd aangescherpt tot rockende stamper. Het paste op die manier uitstekend voor het uitbundige en uptempo Serenades For The Lonely. De manier waarop die twee buitenbeentjes uit Daryll-Anns oeuvre met elkaar werden verbonden was naar ons idee een bijzonder knap staaltje cherry picking. 

Goed, de setlist vindt u desgewenst op een andere plek dan deze. Het is onbegonnen werk om alle afzonderlijke hoogtepunten hier bij hun songtitel te noemen. De moraal van dit verhaal is dat zij, die Paulusma en co. binnenkort nog live gaan aanschouwen, zich in elk geval mogen gaan laven aan een goedgeluimde en ijzersterk musicerende band. Daryll-Ann is helemaal klaar om herontdekt te worden.