daFestival 2025 - Fotoreportage

Djingel Djangel, 25 oktober 2025

Eenentwintig jaar daMusic en slechts vier acts op het podium van Djingel Djangel. Maar wat voor acts. Het kletterde, kraakte, piepte, bonkte en wat nog allemaal, maar het was zo schoon. 

Ioana Iorgu bekt al even moeilijk als de zoete Portugese likeur Amendoa Amarga, maar de in Roemenië geboren en getogen Nederlandse artieste trapte daFestival eerder op bitterzoete wijze af. Bijgestaan door een drummer, dompelde ze ons al om halfzes onder in een bad van postpunk, coldwave en shoegaze, nu eens stroperig dromerig, dan weer dissonant uithalend. Een artieste die best wel vaker van Groningen naar Belgie mag afzakken!

Toegankelijker, maar daarom niet minder indringend: Von Veh. Gepokt en gemazeld in de nineties drenkt de band uit Amsterdam zijn geluid gelukkig niet in Eurdodisco, maar wel in de gitaren van die tijd. Met hartverscheurende verhalen, prima in het oor liggende melodieën en een zangeres, die - als dat nodig blijkt - zelfs door de knieën gaat of in een oude bakelieten telefoon schreeuwt, wist deze band iedereen te charmeren. Na alle ellende die de zangeres en haar man (de gitarist) doormaakten, bleek nu ook de drummer niet gespaard van onheil. Zijn huis brandde onlangs af. Extra kudo's om er toch bij te zijn! 

Na twee Nederlandse acts, was het tijd voor het Antwerpse Those Who Didn't. Het viertal bracht een set waarmee ze de muren sloopten van het postrockhokje waarin ze als instrumentale rockband al eens worden geduwd. Zo strak en intens dat zowel de zanger en de bassist zich niet konden inhouden om muzikale Lebensraum te zoeken in de zaal. Vooral in het geval van de gesticulerende bassist was het oppassen voor de molenwiekende gitaarhals. Een van de betere instrumentale Belgische bands van het moment!

Ondanks de aangekondigde monsterfiles op de Antwerpse ring, geraakten alle bands tijdig in Djingel Djangel. Jacky Willems - brulboei van HEISA - kon het niet laten een sneer te geven naar de legendarische fileproblemen van de stad, maar leek daarna op een van de werven het zwaarste materieel te hebben meegejat om vakkundig de binnenstad plat te walsen. Of niet, want meer dan de oerdrum, -bas, en -gitaar (en wat knopjes) had het Limburgse trio niet nodig om de laatste energie uit de zaal te zuigen en een zwart gat achter te laten. Een gedroomde afsluiter voor deze eerste editie van daFestival. "Tot volgend jaar", riep Willems achteraf nog. Wel ja, waarom niet...

Marc Alenus, Christophe Demunter