Customs - Gimme Entertainment

Ancienne Belgique, Brussel, 1 februari 2014

Gimme Entertainment, zo heet één van de nummers op de nieuwe plaat ‘The Market’ van Customs. Die twee woorden zeggen meteen alles over Customs en over hun show in de Ancienne Belgique waar ze hun plaat voorstelden.

Het voorprogramma werd verzorgd door De Staat, een Nederlandse band rond Torre Florim die in eigen land behoorlijk populair is. Ze brachten al drie platen uit, de meest recente schopte het tot de tweede plaats in de albumhitlijst. In België wil het vooralsnog niet vlotten. De Staat is niet te vergelijken met eender welke groep die we hier kennen, de staatsvorm die het dichtst bij De Staat komt is dan ook anarchie. Gitaren worden niet bespeeld, maar gegeseld. Op de drums wordt niet gemept, maar gemokerd. Florim stond nagenoeg de hele tijd te huppelen en te springen. Nog pluimen voor Devil’s Blood, een knappe single en het dichtst bij een potentiële hit dat De Staat ooit zal komen en Old Macdonald Don’t Have No Farm No More, naast een erg leuke titel ook een erg intrigerend door elektronica aangedreven nummer. Een soort van vettige undergroundversie van Goose.

Customs zelf openden met Love To The Lens, ook het openingsnummer van de nieuwe plaat met een intro die stevig richting Do You Want To van Franz Ferdinand zweemde. Customs heeft inderdaad niet het meest allerorigineelste geluid. Zanger Kristof Uittebroek heeft nu eenmaal een stemgeluid dat soortgelijk is aan dat van Paul Banks van Interpol, de luchtige riffs en de tongue in cheek-teksten doen denken aan Franz Ferdinand en Harlequins lonkt wel heel hard naar The Cure, maar punt is dat ze wel weten wat met deze invloeden en referenties te doen: aanstekelijke pop maken.

Voor The Hand werd ingezet werd Kristof Uittebroek even stoutmoedig en zei hij het volgende: “Dit nummer is een half jaar geleden al geschreven als antwoord op slechte recensies die zouden verschijnen. Bijvoorbeeld in bepaalde onafhankelijke weekbladen die nog niet zo lang geleden nog veel lezers hadden.” U mag één keer raden om wie het gaat.

Het nieuwe materiaal uit ‘The Market’ bleef live stevig overeind. The Hand, Love To The Lens en She Is My Mecanic zijn gedoodverfde singles en in Are You With Me? klonken de gitaren steviger dan ooit tevoren. Uiteraard werd er ook teruggegrepen naar ouder werk en singles als Justine, Velvet Love en Toupee zaten netjes verspreid doorheen de set. Bij Shut Up, Narcissus werd er zelfs een heuse saxofonist bijgehaald die het nummer mocht voorzien van een solo. Een meerwaarde.

Als live zanger heeft Uittebroek kennelijk ook vooruitgang geboekt. Voorheen zat hij al eens naast de toon, nu ging het de hele avond goed op Matador na. Dat nummer verdronk helemaal omdat ofwel Uittebroek niet luid genoeg stond ofwel de andere bandleden te luid speelden. Overigens, gitarist Jelle Janse stond met een geweldige overgave te spelen (na het tweede nummer gutste het zweet al van zijn hoofd) en nieuwe drummer Yannick De Clerk leek wel een hele supportersbus te hebben meegebracht.

Afgesloten werd er met de huidige single Hole In The Market en de bissen werden afgetrapt met het minimalistische Love, You Don’t Scare Me Anymore waarbij alleen Uittebroek en Janse op het podium stonden, om vervolgens richting hoogtepunt te gaan met Harlequins en de weliswaar voorspelbare afsluiter Rex.

Customs hebben geen groots of legendarisch concert gegeven en sneden niet in de ziel. Het was geen optreden waar we over drie jaar nog mijmerend aan zullen terugdenken. Maar rondom ons zagen wij mensen meezingen, dansen en goedkeurend knikken. En soms hoeft het echt niet meer te zijn.