Crows - Vegen na Pasen

Botanique, 18 april 2022

Soms doe je op een festival al eens een gouden ontdekking. Zo stootten we in 2019 tijdens Leffingeleuren op de ruwe bolster genaamd Crows. Het viertal uit Londen releasete een paar weken geleden tweede plaat ‘Beware Believers’ en kwam die maandag kort doch krachtig voorstellen in de Witloof Bar van de Botanique. Na de eerdere passages van Shame en Fontaines D.C. sloten Crows deze postpunkvakantie in smerige schoonheid af.

Vanaf de eerste noot van opener Closer Still zoog frontman James Cox alle aandacht naar zich toe. Een paar innemende en dreigende ogen hypnotiseerden je en deden je ei zo na vergeten dat de overige drie bandleden de retestrakke ruggegraat van Crows vormen. Hun spel vormde het publiek om tot een leger Duracell-konijnen, aangestuurd door Cox.

Na een handvol songs werd met Healing heel eventjes gas teruggenomen, maar algauw veranderde de zone voor het podium weer in een moshpit die enkel werd afgekoeld door een sporadische bierdouche. Wanneer het concert even surplaste wegens een probleem met de microfoon tijdens Room 156, voelde dat voor ons een beetje als een welgekomen wapenstilstand. Voor anderen was het dan weer een gelegenheid om verse energie op te pompen uit de bodem onder het keldergewelf van de Botanique, want even later greep een crowdsurfer tijdens het oude nummer Pray naar een metalen staaf aan het plafond om er acrobatische toeren uit te halen. Cox keek vol bewondering toe, waarna hij de laatste twee songs aankondigde.

Na minder dan een uur - inclusief tien minuten technische hapering - was de wervelstorm voorbij. Na dreunende vegen van dergelijk kaliber hoefden bisnummers niet eens meer. Crows kwam, zag en verpletterde. Dat deed het kwartet misschien eerder met genadeloze energiebommen dan met geniale wereldsongs, maar daar doen we niet moeilijk over.