Couleur Café 2015 - Beneveld
Tour & Taxis, Brussel, 8 juli 2015
Waar het vorig jaar nog drummen was bij de stands die gratis poncho’s uitdeelden op Couleur Café, moesten we ons afgelopen weekend zowaar wapenen tegen de hitte. De organisatoren boden verkoeling aan in de vorm van neveldouches en een schuimparty; en de drankprijzen werden prompt gehalveerd. Althans voor het water. Niet naar de standaard van Busta Rhymes natuurlijk, die het hield bij “Pass the Courvoisier!”.
Het waren Skelly en Wiss van Israel Vibration die ons zaterdagnamiddag heel langzaam uit onze middagsiësta deden ontwaken met hun reggae. De Jamaicaanse poliopatiënten zijn duidelijk mee met hun tijd – Wiss liep voortdurend rond met een GoPro op zijn kleurrijke rastamuts – maar moeten het in hun zestiger jaren wat rustiger aan doen. Daarom voeren ze hun hits tegenwoordig niet meer als duo uit, maar wisselen ze elkaar af: terwijl de een op zijn krukken danst, verdwijnt de ander in het decor. Slim, want zo blijven ze ook nog goed bij stem op het einde van de set, wanneer ze het tempo geleidelijk aan opdrijven en de eerste zweetdruppels van de Univers-tent doen afglijden.
Op de mainstage ging de dertig jaar jongere Collie Buddz voor een andere aanpak: hij startte meteen met een stevige medley. Muzikaal wisselde de rapper af tussen slome ballads en flitsende dancehall, maar tekstueel beperkte hij zich vrijwel alleen tot ganja, sensimelia en high grade; of hoe je ‘t ook wil noemen. Smoke The Weed, zijn samenwerking met Snoop Lion uit 2013, betekende een eerste lichtpuntje, meteen gevolgd door Mary Jane en Legalize It, een gesmaakte cover van Peter Tosh.
Hoewel ze zeker over de looks beschikt om als extra troef te worden bestempeld, liet zijn backingzangeres een nogal afwezige indruk na en ook haar cover van Turn Your Lights Down Low (Bob Marley) liet ons eerder koud. Gelukkig was er Buddz zelf nog, die zich in de tweede helft van zijn show ontpopte tot een rasentertainer. Hij gebruikte het hele podium en tot tweemaal toe dook hij het publiek in. De laatste keer zelfs letterlijk, toen hij tijdens Blind To You wonderbaarlijk goed bleef verder zingen na het crowdsurfen. Zullen we het toch maar neerschrijven? Hij werd op handen gedragen, ja. En helemaal terecht.
Met Busta Rhymes zien we alweer een van onze jeugdidolen op Couleur Café. De zwaar verdikte, Amerikaanse hiphopper liet ons meteen verstaan dat hij er zin in had, toen hij de massa aan de mainstage overzag om vervolgens breed te lachen en zijn duim omhoog te steken. Hij vroeg wel wat energie terug en dwong niet alleen de fans, maar ook de security- en cameramannen om de handen in de lucht te steken. Funny guy!
Eerst won hij het vrouwelijke publiek voor zich met de rnb-hitjes Make It Clap, Never Leave en Give It To Me, en daarna gingen ook de mannen overstag wanneer hij de beginjaren van zijn carrière doorliep met classics als Woo Hah!!, As I Come Back en Gimme Some More. “Are you tired?”, vroeg hij plagend. Want dit was louter een opwarming, zo verzekerde hij ons, waardoor we er toen nog geen erg in hadden dat die tracks vroegtijdig werden afgebroken door de gunshots die de dj in zijn laptop verscholen hield.
Maar nadat hij een pint ad fundum had leeggedronken, kregen we ook telkens maar een minuut te horen van Put Your Hands Where My Eyes Could See, Fire It Up en Touch It, waardoor dit de fans toch wat begon te irriteren. “Are YOU tired?”, kaatste onze buurman de bal terug. Dat "Bus a Bus" vervolgens ook nog een hele fles champagne achteroversloeg, deed natuurlijk geen goed aan zijn optreden.
In het slotkwartier beperkte hij zich tot een promotalk voor zijn nieuwe inkomstenbron met Conglomerate Entertainment, waarbij hij gewoon wat stond rond te zwalpen terwijl de dj enkele gloednieuwe tracks liet horen die we toch wel zeker moesten Snapchatten... Het contrast met de zware beats, die hij een uur eerder op ons afvuurde, kon daarbij niet groter zijn. We moeten dan ook besluiten dat we alles te horen kregen waarop we gehoopt hadden, maar helaas ook meer dan dat.
Gelukkig was er na het traditionele middernachtvuurwerk nog de knappe verschijning van Colotis Zoé, de zangeres van het Parijse gezelschap Caravan Palace. Zij brachten een mix van fourtiesswing en hedendaagse elektro in een burlesque sfeertje; ideaal om de lichte ontgoocheling door te spoelen. Een afgelikte show die ook visueel uitstekend ineen zat en daardoor nooit ging vervelen. (En wat een stel benen heeft die frontvrouw!)