Couleur Café 2014 - Weergoden feesten niet mee
Tour & Taxis, Brussel, 3 juli 2014
Een uitgelaten vakantiesfeer, muziek uit alle uithoeken van de wereld, cocktails die vlot naar binnen gaan en een paleis vol eetstanden, dat waren de voorbije kwarteeuw de vaste elementen van Couleur Café. Het is dan aan de zon om het plaatje compleet te maken, maar uitgerekend zij was afgelopen weekend de grote spelbreker. Zij had namelijk geen uitnodiging gekregen voor het jubileumfeest en probeerde haar woede te koelen op de festivalgangers. Tevergeefs, want de artiesten waren er natuurlijk ook nog!
De Brusselse Tour & Taxis site is nu al enkele jaren in volle ontwikkeling, wat de Couleur Café-organisatoren er telkens weer toe dwingt om een nieuwe puzzel te maken op het beschikbare terrein. Het duurt dan ook altijd even tot je het nieuwe plannetje doorhebt, maar toch vonden enkele honderden hiphopheads – onder wie opvallend veel jonge meisjes - in de vooravond al de weg naar de Titan mainstage.
Daar kregen Evidence en Rakaa ofte Dilated Peoples de taak om de feestdriedaagse op gang te trappen. “Seems like they set the underground shit first”, klonk het veelbelovend. Echt boeien deden de Amerikaanse mc’s echter niet in het openingskwartier, hoewel ze dan al tracks als You Can’t Hide You Can’t Run en Live On Stage op ons loslieten. Gelukkig hadden ze ook DJ Babu meegebracht, die zijn fitnessoefeningen demonstreerde op de one’s en two’s en zo onder meer The Seed van The Roots ontleedde.
Daarna kwam er wat meer vaart in de set dankzij de karakteristieke, kletsende beats van DJ Premier, die ook achter de knoppen zat voor de nieuwe single Good Is Gold. Die track verschijnt binnenkort op de nieuwe cd ‘Directors Of Photography’, wat het eerste DP-album wordt in zeven jaar. Wat ze al die tijd dan hebben uitgestoken? Naar reggae geluisterd, zoals duidelijk hoorbaar was in Delilah.
Na deze nieuwe nummers sloten ze ietwat voorspelbaar af met hun grootste hits Work The Angles, This Way en natuurlijk Worst Comes Worst, waarbij Babu uiteraard nog even liet horen waar die sample vandaan komt (William Bell – I Forgot To Be Your Lover). Verplicht nummertje.
Nog meer hiphop kregen we daarna van Dizzee Rascal, van wie we eerlijk gezegd geen hoge verwachtingen koesterden; al zeker niet omdat hij hier moest optreden voor een hoop paraplu’s. Onze vrees bleek echter onterecht, want hij was zo slim geweest een extra rapper en een steengoeie zanger mee te brengen, die hem de nodige ademruimte boden.
Meer zelfs: de Ghanese Brit voelde zich duidelijk in zijn sas bij dit “shitty weather” en er kon ook nog wat zelfspot vanaf, toen hij het had over de lamentabele prestaties van de UK op het WK. Denk er dan ook nog de hitjes Dance Wiv Me, Holliday en I’m So Heavy bij, en je begrijpt dat we met hem het eerste feestje van de openingsdag beleefden. Wanneer de dj daarna de plat commerciële kant opging, gingen alle paraplu’s aan het dansen en waanden we ons zowaar even in Tomorrowland, al moesten we ons hier tevreden stellen met poncho’s in plaats van bikini’s. Bonkers!
Verder feesten deden we daarna in de Univers tent, op de aanstekelijke electroswing van Parov Stelar Band. De Oostenrijkers verrasten meteen met een originele opstelling, waarbij de drummer en dj op een verhoog plaatsnamen, met telkens een videowall voor hen. Daarop waren animaties te zien die perfect synchroon liepen met de beelden op het grote scherm achter de band en uit onze ooghoek zagen we hoe de lichtman zijn schuiven manipuleerde alsof zijn leven ervan afhing.
Marcus Füreder en de zijnen kwamen hier hun nieuwe ep voorstellen en deden dat met verve. Zangeres Cleo Panther – wat een benen! - kreeg met het grootste gemak ter wereld alle handen in de lucht, de ene climax volgde de andere op en we spotten hier de eerste crowdsurfer van het weekend. Na een halfuur merkten we op dat al hun nummers precies op dezelfde manier zijn opgebouwd, maar toch is dit zeker een tip voor wie meeleest vanop de Rock Werchter-camping. Vrijdagavond, KluB C!
Tot slot stonden we nog voor de verscheurende keuze tussen Basement Jaxx op het hoofdpodium en Seeed in de Univers, waarop we toch maar weer de tent indoken. Met dertien zijn ze, deze Duitse reggaemannen, en ook zij weten perfect hoe je een natgeregend publiek moet bespelen. Stuk voor stuk strak in het pak, ingestudeerde danspasjes en hun eigen teksten op de beat van een ander (Jump Around, Paper Planes, Sexy Back, …).
Tijdens de eerste nummers klonk de samenzang tussen de drie frontmannen nog wat vals, maar daarna, toen vier fanfaredrummers met lichtgevende drumsticks het al goed gevulde podium vervoegden, kreeg het showelement de bovenhand. De Duitsers lieten ons alle kanten van de concerttent zien, zeker tijdens hun interpretatie van de Harlem Shake, wat zonder meer het hoogtepunt van deze eerste festivaldag was. En zo zochten we met een doorweekt T-shirt de camping op, waarbij we evenwel in het midden laten of dat nu door de regen of door ons zweet kwam…