Couleur Café 2011 - De triomf van Selah Sue en andere belevenissen
Tour & Taxis, Brussel, 26 juni 2011
Stof in je neus, goedkope wodka overgieten in plastic flessen, de drang om op elk moment "Hoereuh" te roepen, elke norm voor hygiëne verliezen en tegen zweterige lich amen aanschurken om toch maar geen seconde van je favoriete artiest te missen. De festivalzomer is weer helemaal begonnen. En geen betere start dan Couleur Café.
De Belgische schone Gloria mocht de aftrap geven. Samen met haar jazzensemble BRZZVLL bracht ze een aangename mix van rap, funk, soul en exotische jazz. Ze staat te boek als een newbie maar daar was niet veel van te merken. Al spelend met het publiek bewoog ze gezwind over het podium met de flair van een dame die al jaren in de business zit. En uiteraard een pluim voor de meegereisde band.
Absynthe Minded vormde daar een mooi contrast mee. Veel ingetogener maar daarom zeker niet slechter. En ook al heb je hun show al honderd keer gezien, telkenmale blijft het oeuvre van Bert Ostyn indrukwekkend. Met een mengeling van nieuwe songs, klassiekers en songs uit 'Turquaze' kreeg hij een gillend publiek helemaal naar zijn hand.
Tijd voor wat Frans geweld met de powerrap van Iam. Maar om powerful te zijn moet je natuurlijk power hebben. Halverwege hun performance viel de electriciteit uit, waardoor de rappers plots wat stonden stil te wezen voor tienduizend man. Ze lieten het niet aan hun hart komen en van zodra het euvel hersteld was, lieten ze de zware beats en kritische lyrics over de weide rollen. De frenchies zijn al op leeftijd ondertussen maar de schwung blijft erin zitten.
Selah Sue heeft iets met Couleur Café. Drie jaar aan een stuk speelt ze er nu en ieder jaar op een groter podium. En als ze zo blijft presteren als vandaag zal ze binnenkort haar eigen festival krijgen. Goeie zang, sterke nummers, een acte de présence om je vingers bij af te likken en een welwillig publiek. De meerwaarde van projectieschermen aan de zijkant van het podium werd hier ook bewezen. Leve close-ups!
Iets minder mooi, maar daarom zeker niet minder charismatisch; Method Man&Redman. Als de Amerikaanse rappers het podium betreden, dan voel je gewoon dat je hiphopgeschiedenis aan het bekijken bent. En ook al vervlogen sommige songs in het kermisgesample en geroep, de twee blijven een fenomeen. In ware Wu-stijl zweepten ze het publiek op met iconische beats en de flow van overervaren woordenaars.
Publiekslieveling Patrice had daarvoor net de grote weide in brand gestoken. Hij was al even te zien als cameo bij Selah Sue, maar gaf zich daarna ten volle in zijn bekende stijl. Met een hart voor maatschappij en met een hele pak show bracht hij zijn typische mengeling van urban, reggae, soul en funk. Bakvissen weenden van geluk en onze bakbananen smaakten des te beter met deze soundtrack.
Ziggy Marley, oudste zoon van, mocht de eerste dag van Couleur Café afsluiten. De Jamaicaan heeft juist een nieuw album uit en presenteerde dit vandaag met veel enthousiasme. Uiteraard bracht hij een ode aan zijn vader, dit jaar dertig jaar van ons heen. Gek trouwens hoe goed hij op Bob gelijkt.
Daarmee werd het lot van de eerste dag bezegeld. Op naar dag twee.