Clan Of Xymox, The Arch - Geslaagde première CasiNoir

De Casino, Sint-Niklaas, 16 oktober 2021

Sinds enige tijd is het concertseizoen weer helemaal losgebarsten. Artiesten, organisatoren én muziekfans herademen in de nasleep van de coronapandemie. En soms wordt dit geïnitieerd door en dankzij nieuwe initiatieven als CasiNoir. De naam van deze thematische avond in de bekendste club van het Waasland was alvast uitstekend gekozen. En ook over de duistere invulling ervan - met naast twee live acts ook poëzie en visuele kunst - hadden we achteraf weinig reden tot klagen.

 

Het was Gerd Van Geel, zanger van The Arch, die ons bij aanvang van hun optreden persoonlijk welkom heette op deze eerste editie van CasiNoir. Niet zo verwonderlijk, wanneer je weet dat de instigator hiervan in feite het boekingsbureau was van een ander bandlid. Maar u wil natuurlijk in de eerste plaats weten hoe de muzikale trots van Breendonk het er op het podium vanaf bracht?

Wel, we kunnen u gerust stellen: na meer dan dertig jaar muzikale activiteit in de in- en buitenlandse new wavescene kennen deze kerels het klappen van de zweep. We genoten dan ook volop van culthits als Babsi Ist Tot en Ribdancer, maar ook meer recente tracks als Body ’n Angels, Fates en bis Eyes Wide Open misten de uitwerking niet. Van Geel porde het publiek bij herhaling aan wat dichterbij te komen, blij als hij (en de rest van de groep) was om eindelijk terug te kunnen optreden na de noodgedwongen, veel te lange pauze. Van die pauze maakte The Arch gelukkig wel gebruik om aan sterk nieuw materiaal te werken. En ook daarvan kregen we zaterdag (onder andere middels het mooie Dead Waltz) een voorsmaakje.

Voor wie regelmatig de events in de donkere scene van België (en ook daarbuiten) frequenteert, zal Nel Mertens wellicht geen onbekende meer zijn. Wij leerden haar vooral kennen als collega-recensente (shout out to Luminous Dash!), maar vanavond toonde ze ons een ander aspect van haar woordkunst. Want Nel heeft inmiddels ook reeds twee geslaagde gedichtenbundels - Stri[p]ped (2014) en [S]trapped (2018) - op het palmares staan. En daaruit putte zij in Sint-Niklaas.

Mertens’ poëzie als confronterend en zinnenprikkelend omschrijven mag dan wel een open deur instampen zijn, we doen het voor uw en ons gemak toch maar even. Een origineel intermezzo tussenin de twee muzikale acts, dat bovendien visueel ondersteund werd door al evenzeer tot de verbeelding sprekende beelden van de Brusselse fotograaf en filmmaker  Jan Locus.

Dat de meerderheid van het - helaas niet overdreven talrijk opgedaagde - publiek hier voor Clan Of Xymox was, zal u niet verbazen. In de jaren tachtig ontstaan in Nederlands Limburg en algauw uitgegroeid tot één van de belangrijkste vertegenwoordigers van het dark wavegenre. Ondertussen hebben ze al zo’n vijftien volwaardige albums uitgebracht, genoeg materiaal om uit te kiezen dus om ons muzikaal te verwennen. En zo geschiedde. Frontman Ronny Moorings en zijn vier begeleid(st)ers hadden duidelijk zin om nog eens voor een Belgisch publiek te mogen aantreden. Ook wij bewaren uitsluitend goede herinneringen aan de vorige passages in ons land en keken bijgevolg met hooggespannen verwachtingen uit naar dit concert. Verwachtingen die meteen werden ingelost, toen de eerste elektronische tonen van het zalige Stranger uit de boxen schalden.

Er zouden nog heel wat andere, inmiddels tot klassieker uitgegroeide tracks de revue passeren. Jasmine & Rose, Louise, Emily, Moscovite Musquito en Obsession bijvoorbeeld, en dan vergeten we het uiterst dansbare A Day nog bijna. Maar Clan Of Xymox is ook en vooral een band die blijft vooruitkijken en de laatste jaren productiever dan ooit tevoren is. Dus zaten er ook tal van recente pareltjes uit het oeuvre in de setlist, waarvan wij evenzeer genoten: All I Ever Know, Lovers, She, en in de bissen ook nog een melancholisch Spider On The Wall en Lockdown, waarop het onmogelijk stilstaan was. De band was in topvorm en in haar nopjes met de enthousiaste respons van de toehoorders.

There’s No Tomorrow hoorden we Ronny en co nog zingen, maar dat mocht niet meer baten. Want inmiddels was het middernachtelijk uur overschreden en zou DJ Danny Quetin (ook al een collegarecensent) ons nog een paar uur wakker houden met een uitgelezen selectie donkere dansvloerschijfjes. De gedroomde afsluiter voor een geslaagde eerste aflevering van CasiNoir. Hopelijk komt er volgend jaar een vervolg! 

Foto: Clan Of Xymox