Circle II Circle - Best Of
De Verlichte Geest, Roeselare, 6 mei 2016
Hoog bezoek die avond in De Verlichte Geest. Niemand minder dan voormalig Savatage-frontman Zak Stevens kwam immers met zijn band Circle II Circle afgezakt naar het Roeselaarse metalcafé. Naast het nieuwste album ‘Reign Of Darkness’ kwam het internationale gezelschap ook het vijftienjarige bestaan vieren. We mochten ons dus aan een ware best of-show verwachten.
Zeven albums, drie ep’s en een live plaat, ze hebben niet stilgezeten in die vijftien jaar. Toch was er nog tijd voor twee support acts. Het Israëlische Desert, dat qua geluid het midden houdt tussen Kamelot en Powerwolf, mocht voor het oog van een vijftal fotografen en één enthousiaste tooghanger de avond op gang trekken. Ze lieten de geringe interesse niet aan het hart komen en amuseerden zich rot. Het guitige smoeltje, waarmee drummer Assaf Markowitz zat te spelen, sprak dan ook boekdelen.
Dan kon het Nederlandse Lord Volture al op meer interesse rekenen. Zij hadden eerder dit jaar duidelijk enkele zieltjes weten te winnen op Wizzfest met hun zwaar op Judas Priest geïnspireerde klassieke heavy metal. Frontman David Marcelis wees het publiek tussen twee nummers door nog eens op de vele uitstekende organisaties en infrastructuur, die de omgeving rijk is, waar het heavy metal betreft; iets wat zelfs een metalhead uit het verre Wachtebeke alleen maar kon beamen.
Tijd dan voor de hoofdbrok. Met zijn zessen zijn ze intussen: drie Amerikanen, de Duitse keyboardspeler Hennig Manner en met drummer Marcelo Moreira heeft gitarist Bill Hudson nu een Braziliaanse landgenoot. Naast een nieuw album hadden ze, zoals eerder vermeld, een jubilee te vieren en dus raasden Stevens en co doorheen de discografie. Van ‘Delusions Of Grandeur’ kregen we Soul Breaker voorgeschoteld, nummers als Heal You, Live As One en Revelations vertegenwoordigden het album ‘Burden Of Truth’ en ook de titeltrack van eerste langspeler ‘Watching In Silence’ kon uiteraard niet ontbreken. Vooral die laatste werd luidkeels meegebruld.
De rol van apotheose was dan weer voor het epische Epiphany. “Mijn favoriete nummer”, aldus toetsenist Manner. Deze doorwinterde muzikanten voelden zich duidelijk niet te groot om een groezelig cafeetje te doen kolken. Muzikaal was de band top. Het begrip valse noot is compleet onbekend terrein voor Stevens en ook qua sfeer en gezelligheid wisten ze veel punten te scoren. De band verliet het podium en Hudson begon het publiek te jennen door er nog enkele Savatage-riffs door te jagen. Met Turns To Me en afsluiter Edge Of Thorns kregen we dan toch nog enkele nummers van de moederband voorgeschoteld en daar zat menig liefhebber ongetwijfeld op te wachten.