Chris Cacavas - Onverwacht straf

CC Achterolmen, 7 november 2022

Chris Cacavas verdiende zijn strepen al ruimschoots in de jaren tachtig met Green On Red en daarna met een vrij ruime solo-carrière, maar de hele lockdownperiode kon hij naar eigen zeggen amper een gitaar opnemen. Dat is intussen achter de rug en de goesting bekroop hem opnieuw met een mini-tournee tot gevolg. En die bracht hem naar België.

Een verleden in een oer-Americanagroep als Green On Red doet al een gedegen bagagedrager vol songs vermoeden, maar het waren vooral Dan Stuart en Chuck Prophet, die in die groep de songschrijvende dienst uitmaakten. Maar de toetsenman van Green On Red Chris Cacavas bewijst intussen al decennialang solo,  met zijn Junkyard Love of in dienst  van Steve Wynn en diens Dream Syndicate dat hij geen lessen te ontvangen heeft. Dat illustreerde hij perfect met een fraaie set vol zelfgepend liedjesmateriaal in CC Achterolmen Maaseik. 

Opvallend in onopvallendheid baande hij zich een weg naar het muzikale hart van een harde kern liefhebbers. Bij Who’s Your Whore, het tweede nummer van zijn plaat 'Love’s Been Discontinued', had hij ons al bij de lurven. Je merkt aan de laatste twee titels alleen al dat zijn werk doorweekt is van hartenbreek en intense smart. Zijn stem is bijwijlen van een breekbaarheid die - vooral als hij hoog ging - een hoge Neil Young-factor vertoonde. 

Af en toe keerde hij terug naar zijn oerinstrument, de piano, die meesterlijk werd mismeesterd. Hij verbaasde zich erover dat een bezoeker hem er eergisteren op attent maakte dat één van zijn songs wel heel veel Pink Floyd in zich had.  Inderdaad een beetje met de wilde haren getrokken, maar als hij de toetsen door allerlei effectpedalen en filters stuurde ging het onmiddellijk van licht naar zwaar psychedelisch, hoewel het immer en altijd boeiend bleef. 

De man heeft op zijn eenenzestigste nog steeds iets te vertellen en kan het nog spannend brengen ook. Eerlijk bovendien, want een nummer gewoon stopzetten en afvoeren na anderhalve minuut, omdat hij “hem niet voelde”, je moet het durven. Van introvert mijmerend in Pale Blue Hell ging het naar exuberant contemplatief in Sucker.

Met een stevig en warm applaus werd de getaande minor held terug vierhonderd kilometer verder richting Karlsruhe gestuurd, alwaar hij met zijn Duitse vrouw en zoon Dylan twintig jaar geleden van over de Atlantische oceaan landde. Onverwacht straffe avond en dat voor een blauwe maandag in het Maasland.

Foto: Chris Leurs