Chantal Acda - Opnieuw verbaasd

DE Studio, 30 april 2017

Na al een paar keer verbaasd te zijn geweest door de optredens van Chantal Acda, waren de verwachtingen naargelang. Maar opnieuw slaagde deze gepassioneerde jongedame erin om ons op het puntje van de stoel te houden.

Chantal Acda - Opnieuw verbaasd

Daarvoor kon ze ook nu weer terugvallen op de uitstekende band, die haar nu al een tijdje bijstaat. Daarin zetelen dan ook niemand minder dan superdrummer Eric Thielemans, tegenwoordig ook levenspartner van Chantal Acda, bassist Alan Gevaert, gitarist en toetsenist Gaëtan Vandewoude en de onmisbare koperspelers Niels Van Hertum (eufonium) en Gerd Van Mulders (bugel). Maar wat vooral bijdraagt tot de eigenheid van het werk van Acda, is haar typische stem, die in het solo gebrachte, magnifieke Stay de hele zaal moeiteloos innam en dientengevolgde muisstil kreeg. Ook niet te onderschatten, is het alweer op hoog niveau staande nieuwe werk, dat van alle kanten terecht bewierookt wordt.

Om nu te zeggen dat het geheel wezenlijk anders klonk dan bij de vorige passage, zou overdreven zijn, maar er was niemand die er ook maar aan dacht om daarover te klagen. Van bij opener Fight Back, ongetwijfeld niet toevallig ook het eerste nummer van de nieuwe plaat ‘Bounce Back’, nam de band bezit van de ziel van de muziekliefhebbers (waaronder ook Stef Kamil Carlens) aanwezig in het supergezellige zaaltje, dat DEStudio is. De lichtmachinist, die zijn lampen op imposante wijze had uitgezet en op die manier zeker bijdroeg tot de sfeer, verdient trouwens ook een pluim.

En het hoge niveau van de opener werd onverminderd aangehouden, het hele concert lang. Als u ons dan toch dwingt, het pistool tegen de slaap, om een aantal songs uit de setlist te pikken, komen wij uit bij het door Acda als “iets aggressiever” omschreven, met gitaar en basfeedback opgestarte I Need You To Go Now; één van de songs waarin ook het eufonium een hoofdrol kreeg toebedeeld. Nog aangestipt in de nota’s: My Night met het fantastische gitaarwerk van Vandewoude, uitmondend in de ritmesectie, die het nummer naar een weergaloos einde voerde.

Steeds terugkerend patroon bij zowat alle nummers was de opbouw van de songs, die van kale structuur steevast naar wijds uitwaaierende en schitterende liedjes evolueerden om de toehoorders dan ademloos achter te laten, zich afvragend wat ze nu net hadden meegemaakt.

Dat geldt in se ook voor het hele concert, dat ook met opzet beknopt leek te worden gehouden. Langer had dit niet moeten zijn. Chantal Acda is klaar om opnieuw de Vlaamse en internationale podia te bestormen.

1 mei 2017
Patrick Van Gestel