Car Seat Headrest - De redding van de Tomorrowland-generatie

Vooruit Kunstencentrum, 15 november 2018

Car Seat Headrest - De redding van de Tomorrowland-generatie

Car Seat Headrest is het verfilmingwaardige levensverhaal van het nerdy jongetje voor wie het dagelijkse leven niet de gemakkelijkste opgave is. Will Toledo wordt al vroeg geconfronteerd met homofiele gevoelens, sukkelt met depressies en vindt enerzijds een uitlaatklep in drugs, maar vooral ook in muziek.

Het is die muziek die veruit de grootste verademing is die de muziekindustrie de laatste jaren op ons heeft afgevuurd. En dat terwijl Will Toledo evengoed nooit had kunnen doorbreken. Voordat Matador Records bij hem kwam aankloppen had Toledo op zijn bandcamp al elf in zijn slaapkamer opgenomen albums uitgebracht.

Car Seat Headrests laatste plaat is zelfs niets meer dan een herwerking van zo’n oude bandcampplaat. Al klinkt dat wel heel oneerbiedig voor wat zonder twijfel één van de beste albums van het jaar is. ‘Twin Fantasy’ is een emotioneel meesterwerk, aan welk eindelijk gerechtigheid werd toegedaan door het professioneel en in een studio te herwerken en op het grote publiek af te vuren. Al is die term natuurlijk een relatief begrip aangezien dit publiek net hoofdzakelijk bestaat uit jongeren die zich niet aangesproken voelen als de term ‘Tommorowland-generatie’ in de mond genomen wordt.

Het zijn die jongeren die op donderdagavond samentroepten in de Gentse Vooruit om Mr. Will Toledo te zien dansen als een hondsdolle robot. Toledo moet zowat de slechtste danser ter wereld zijn, maar hij durft zich in tegenstelling tot twee jaar geleden, wel al eens te laten gaan op het podium.

Car Seat Headrest tourt tegenwoordig ook steenvast met de mannen van Naked Giants als voorprogramma én begeleidingsband. Al klinkt ook hier de term begeleidingsband weer wat oneerbiedig, want Car Seat Headrest levert verdorie waanzinnig strakke shows af sinds ze in deze formatie aantreedt.

In de Vooruit was dat niet anders. Vanaf de geniale opener Cosmic Hero werd er gedanst, gezongen en vooral genoten. We zouden durven spreken van de perfecte setlist. Deze keer was er wel tijd voor het fantastische, dertien minuten durende Beach Life-In-Death (bemerk een onverwerkt Ancienne Belgique-trauma). Sober To Death werd dan weer in een geniale mash-up gegoten met Neil Young’s Powderfinger. De Neil Young van dienst was niet Toledo zelf, maar gitarist en Albert Hammod Jr.-lookalike Ethan Ives.

En zo heeft elke Car Seat Headrest-show wel iets meer dan de vorige. De band heeft de laatste jaren veelvuldig België aangedaan en dat mogen ze blijven doen. Zolang ze deze fantastische liveshows blijven spelen, staan wij op de eerste rij. Of toch op zijn minst tot wanneer wij ook eens op het podium met de koebel mogen spelen.

16 november 2018
Jorik Antonissen