Cactusfestival 2022 - Dag 2: Franz Ferdinand zet de boel on fire
Minnewaterpark, 8 juli 2022 - 10 juli 2022
De tweede dag op Cactusfestival beloofde weer veel goeds: het zonnetje scheen bescheiden, de drankjes werden fris geserveerd en iedereen was Robert Plant & Alison Krauss al lang vergeten. Tijd voor andere muziekjes.
Alison Krauss was er dan wel niet, maar Sylvie Kreusch des te meer. Openen deed ze met Let It All Burn waarmee ze onmiddellijk de pees erop legde om, met uitzondering van Girls en Belle, een bezwerende, intense en opzwepende set af te leveren. Na de zwoele en aanstekelijke hit Walk Walk, inclusief confetti, volgde nog een zinderend slot met het duo Just A Touch Away en Please To Devon. Je moet deze zomer al onder een steen leven om Sylvie Kreusch niet ergens te zien spelen. Na de show op Cactus kunnen we enkel aanraden om die kans(en) zeker niet te laten liggen.
Vieze Fur van De Jeugd Van Tegenwoordig dook als eerste artiest dit weekend het publiek in op het einde van de set tijdens de rave die De Formule heette. Voorheen hadden de heren een heuse best of-set uit de mouw geschud die er bij het publiek in Brugge als zoete broodjes in ging. Van opener Hollereer over Sexy Beesten naar het triootje Deze Donkere Jongen Komt Zo Hard, Watskeburt? en Get Spanish tot Manon. Tussendoor amuseerden Willie Wartaal, Faberyayo en Vieze Fur zich duidelijk ook kostelijk en het Minnewaterpark.
Coely ging op hetzelfde energieke elan verder. Met een mix van soul, hiphop en r&b wist ze het Brugse publiek onmiddellijk te overtuigen. Dat het duidelijk haar show was, bleek uit de podiumopstelling waarbij de band achteraan op het podium plaats nam op risers, terwijl zij het podium voor het overige voor haar rekening nam. Een groot podium om te vullen, maar Coely deed het schijnbaar moeiteloos en vol overgave.
Het is al even zoeken naar relevante platen van White Lies, maar desondanks staan ze live nog steeds als een huis met de hits als stevig fundament. Zo bleek ook na afloop van het concert op Cactusfestival, waarbij we achteraf duidelijk op twee gedachten hinkelden. Ten eerste is White Lies voor ons een band met één goed album (het eerste: ‘To Lose My Life’ uit 2009) en enkele goede singles. Ten tweede bleek White Lies wel een live band die op het podium volledig tot haar recht komt. De combinatie van beide gedachten zorgt ervoor dat we dit een concert met hoogtes en laagtes vonden. De topnummers Farewell To The Fairground, To Lose My Life, Death en Bigger Than Us staan als een huis, maar veel van de andere nummers kunnen door het enthousiasme van het live spelen niet plots goede nummers worden. Daardoor ging White Lies van tijd tot tijd vervelen. Tot één van bovengenoemde topnummers ingezet werd.
Ben Harper & The Innocent Criminals begonnen gedurfd aan de set met het a capella Below Sea Level, waarbij toen al de prachtige harmonieën in samenzang opvielen. Nadien volgde vrij snel het erg relaxte en wiegende Jah Work dat erg contrasteerde met het aansluitende bluesrockende Burn To Shine. Harper haalde de kenmerkende lapsteel uiteraard ook boven voor Steal Your Kisses en het scheurende Faded. Dat Harper en de Innocent Criminals genoten van samen op het podium te spelen was gedurende het volledige optreden duidelijk merkbaar, maar kwam tot een absoluut hoogtepunt tijdens het fantastisch opgebouwde Amen Omen en slotnummer With My Own Two Hands.
Met het recent gereleasete ‘Hits To The Head’ in de aanbieding konden we van Franz Ferdinand niks anders dan een best of-set verwachten. En die verwachting losten de Schotten met verve in. De voortreffelijke live reputatie deden ze daarenboven alle eer aan. Frontman Alex Kapranos, één bom energie en meester in het bespelen van de massa, nam het publiek nog even in de zeik door na de nieuwe song Curious te verkondigen dat ze enkel nog nieuwe nummers zouden spelen. Maar door daarna onmiddellijk Do You Want To in te zetten drukte hij die aankondiging zelf vakkundig de kop in. Daarna volgden nog alle kleppers (Walk Away, Michael, Take Me Out) om de boel finaal aan flarden te spelen met een zinderend This Fire.
Foto's: Christel Schoepen