Buena Vista Social Club - Me gusta Bruxelas!
Ancienne Belgique, Brussel, 8 november 2008
Iedereen kent die idiote promotiefilmpjes voor Turkije, Tunesië en Marokko wel. Verlaten stranden, helderblauwe zeeën, immer lachende mensen en ga zo maar door. Niet echt overtuigend. Cuba daarentegen hanteert een andere strategie. Die sturen gewoon hun beste muziekgroep de wereld rond om iedereen van de Cubaanse levensvreugde te laten genieten. En het werkt!
De Buena Vista Social Club was oorspronkelijk een soort clubhuis waar muzikanten elkaar ontmoetten en kwamen spelen. Nu is het meer bekend als een Cubaanse groep die opgericht werd eind jaren negentig. Het speciale aan deze formatie is dat de leden toen al van een zekere leeftijd waren. Drie van de muzikanten, waaronder legende Ibrahim Ferrer zijn ondertussen al overleden en vervangen door jongere muzikanten. Maar de schwung is er nog altijd.
De latino-muziek is erg in trek dezer tijden en dat liet zich ook uitschijnen in het publiek. Mannen in maatpak, oudere dames, jonge puistekoppen, zelfverklaarde modellen en zelfs een ex-miss België flaneerden door de gangen richting de volledig uitverkochte zaal. Het leek zelfs wat op mini-Europa want Engels werd er duchtig afgewisseld met Frans, Spaans en uiteraard Nederlands.
Eerste merkwaardig feit van de avond; de contrabassist moest weliswaar ondersteund naar het podium begeleid worden. De tand des tijds is de boosdoener. De andere grijsaards kwamen iets vlotter het podium op en namen plaats achter hun resem instrumenten. Een vleugelpiano, drum, conga's, een trombone, een klarinet, een sax, twee trompetten, een dwarsfluit, twee stemmen, een gitaar en een soort mandoline werden gestemd voor een muzikaal spektakel in de maak.
De muzikanten van BVSC zijn niet zomaar de eerste de beste. Stuk voor stuk beheersen ze hun instrument als grootmeesters. Wat de pianist bracht was bij momenten zo indrukwekkend en ontroerend tegelijk dat de zucht van verademing bij het publiek een nieuwe orkaan teweeg bracht op het Cubaanse eiland. Hij kon zowel met de klassieke toets als met een jazzy, salsa sound uit de voeten. Neem daar nog eens de fenomenale prestatie van de andere muzikanten erbij en er stond echt een complete groep op het podium. Elke muzikant kreeg zijn solo en telkenmale opnieuw was het publiek met verstomming geslagen. De muzikanten werden dan ook keer op keer bedankt met een oorverdovend applaus.
Maar er was meer dan schitterende muziek. De salsageluiden met een sterke jazzinvloed werden telkens in een groter geheel geplaatst. De mandolinist bespeelde zijn instrument achter de rug, de pianist en contrabassist brachten een diepgaand stuk, de zanger met opmerkelijk veelzijdige stem organiseerde een zangwedstrijd met het publiek, de trombonist begeleidde zijn groep en sprak het publiek toe en de zangeres schudde haar derrière als ware het een baby zijn rammelaar. De drie trompettisten, allen toch boven de 70, dansten gezwind hun salsabewegingen en deden zo erg denken aan de oude gieren uit Jungle Book die een serenade afsteken voor Mowgli. Ontroerend en grappig tegelijkertijd!
Enige spijtige van de avond was dat niet alle microfoons van instrumenten even scherp afgesteld stonden. Zo had de conga behoorlijk last van een bizarre ondertoon bij zijn solo en ook de gewone drum kon niet voluit gaan. De solo van de trompettist verdronk een beetje in het soms wegvallen van het geluid. Maar als alle bejaarden kunnen spelen als de mannen van Buena Vista Social Club dan is de vergrijzing een schitterende deugd voor onze samenleving. De promotie voor Cuba is gelukt, mijn valiezen staan al klaar...
De latino-muziek is erg in trek dezer tijden en dat liet zich ook uitschijnen in het publiek. Mannen in maatpak, oudere dames, jonge puistekoppen, zelfverklaarde modellen en zelfs een ex-miss België flaneerden door de gangen richting de volledig uitverkochte zaal. Het leek zelfs wat op mini-Europa want Engels werd er duchtig afgewisseld met Frans, Spaans en uiteraard Nederlands.
Eerste merkwaardig feit van de avond; de contrabassist moest weliswaar ondersteund naar het podium begeleid worden. De tand des tijds is de boosdoener. De andere grijsaards kwamen iets vlotter het podium op en namen plaats achter hun resem instrumenten. Een vleugelpiano, drum, conga's, een trombone, een klarinet, een sax, twee trompetten, een dwarsfluit, twee stemmen, een gitaar en een soort mandoline werden gestemd voor een muzikaal spektakel in de maak.
De muzikanten van BVSC zijn niet zomaar de eerste de beste. Stuk voor stuk beheersen ze hun instrument als grootmeesters. Wat de pianist bracht was bij momenten zo indrukwekkend en ontroerend tegelijk dat de zucht van verademing bij het publiek een nieuwe orkaan teweeg bracht op het Cubaanse eiland. Hij kon zowel met de klassieke toets als met een jazzy, salsa sound uit de voeten. Neem daar nog eens de fenomenale prestatie van de andere muzikanten erbij en er stond echt een complete groep op het podium. Elke muzikant kreeg zijn solo en telkenmale opnieuw was het publiek met verstomming geslagen. De muzikanten werden dan ook keer op keer bedankt met een oorverdovend applaus.
Maar er was meer dan schitterende muziek. De salsageluiden met een sterke jazzinvloed werden telkens in een groter geheel geplaatst. De mandolinist bespeelde zijn instrument achter de rug, de pianist en contrabassist brachten een diepgaand stuk, de zanger met opmerkelijk veelzijdige stem organiseerde een zangwedstrijd met het publiek, de trombonist begeleidde zijn groep en sprak het publiek toe en de zangeres schudde haar derrière als ware het een baby zijn rammelaar. De drie trompettisten, allen toch boven de 70, dansten gezwind hun salsabewegingen en deden zo erg denken aan de oude gieren uit Jungle Book die een serenade afsteken voor Mowgli. Ontroerend en grappig tegelijkertijd!
Enige spijtige van de avond was dat niet alle microfoons van instrumenten even scherp afgesteld stonden. Zo had de conga behoorlijk last van een bizarre ondertoon bij zijn solo en ook de gewone drum kon niet voluit gaan. De solo van de trompettist verdronk een beetje in het soms wegvallen van het geluid. Maar als alle bejaarden kunnen spelen als de mannen van Buena Vista Social Club dan is de vergrijzing een schitterende deugd voor onze samenleving. De promotie voor Cuba is gelukt, mijn valiezen staan al klaar...
8 november 2008