Bryan Adams - Feest voor beide landen
Lotto Arena, 24 november 2022
Een dag na de Canadese "nederlaag" op het WK tegen België, stonden beide landen opnieuw oog in oog. Deze keer op muzikaal vlak en op Belgische bodem.
Bryan Adams bracht de ‘So Happy It Hurts’-tour naar de Lotto Arena te Antwerpen. Wachtend op de drieënzestigjarige Canadese muziekveteraan, werd het publiek getrakteerd op een opblaasauto die net voor de start van het optreden over het middenveld zweefde. Een knipoog naar de auto die reeds geruime tijd geprojecteerd stond op de backdrop. In tegenstelling tot negenennegentig procent van de collega’s, koos Adams ervoor om zonder "Special Guest" op te treden en begon hij met die ultraherkenbare schorre stem stipt op tijd aan de show.
De goedlachse man trapte de performance af met Kick Ass, een nummer uit laatste plaat ‘So Happy It Hurts’. Deze song begint met een stukje spoken word, waarin Adams als het ware wordt verheerlijkt tot rockgod. De ideale opdrijving van de reeds aanwezige gezonde spanning in de zaal. Het vervolg was een oldschool rocksound die meteen de toon zette. En voor wie nog twijfels had, werd de klassieker Can’t Stop This Thing We Started meteen daarna opgedist. Prompt ging het dak van de Lotto Arena eraf, iets wat nog meerdere malen zou gebeuren.
Adams koos ervoor om de muziek voorop te stellen en weinig aandacht te geven aan het spektakel. Een verademing in de huidige cultuur van live performances, waarin groots uitpakken de standaard is geworden. Nee, de Canadees wou de focus leggen op de muziek zodat die volledig tot zijn recht kwam. En gelijk had hij. Door de jaren heen heeft deze ouwe rocker een repertoire opgebouwd dat geen nood heeft aan een lasershow om de aandacht van het publiek vast te houden. Het feit dat van de ene hit naar de andere werd gescheerd, zorgde er eveneens voor dat er geen enkel doods moment viel te bespeuren. Af en toe werd er iets gezegd of maakte hij een grapje, maar al snel trilden de snaren van de aanwezige gitaren opnieuw en vibreerden de drumvellen als nooit tevoren.
Af en toe sloop er een song van de nieuwe plaat in de show, maar de nadruk lag voornamelijk op de klassiekers, die het publiek luidkeels kon meezingen van begin tot einde. Zo kon Adams’ stem al vroeg op de avond even tot rust komen, toen het publiek de eerste strofe van Heaven voor haar rekening nam. Somebody, Have You Ever Really Loved A Woman, 18 ‘Till I Die, (Everything I Do) I Do It For You, The Only Thing That Looks Good On Me Is You, Summer Of ’69, Run To You,... Elke hit, die je maar kon bedenken, passeerde de revue en werd door het publiek met groot enthousiasme woord voor woord meegekeeld. Natuurlijk kon Cuts Like A Knife, waarmee het in 1983 allemaal begon, niet ontbreken. En alsof dat nog niet voldoende was, laste Adams na zowat anderhalf uur een klein verzoekmomentje in. Vier gelukkige fans kregen een verkorte versie te horen van een favoriet nummer.
Adams kende dan misschien wel een eerste succes in 1983, het piekmoment zat in de jaren negentig, maar tot op vandaag is en blijft hij een vaste waarde in de poprockscene. Na twee uur en negenentwintig songs besloot Adams de avond met All For Love.
Het was overduidelijk: hier had Canada gewonnen, maar het was feest voor beide landen.