Brihang - Zichzelf overstegen
Ancienne Belgique, 24 oktober 2019
Morsen is pas morsen als je ‘t afdroogt. Vrij vertaald: het wordt pas een probleem als je dat er zelf van maakt. Brihang besloot zich echter niet te storen aan de paar schoonheidsfoutjes in de uitverkochte releaseshow voor zijn tweede plaat, ‘CASCO’. Integendeel: hij wendde die net aan om sympathie te winnen bij het publiek, dat hem een uur lang op handen droeg.
Alles was tot in de puntjes voorbereid voor de komst van Brihangs tweede langspeler. Twee vooruitgeschoven singles, voldoende try-outs en eerder ook al die originele aankondiging van de releasedatum, tijdens zijn show op Pukkelpop. ‘16/10’, spoot hij toen met een bus graffiti op de backdrop. Precies een week voor de reeds lang uitverkochte AB-show, zodat we ook de intro alvast kenden. Daarmee begon het optreden: “’k Ga zeggen ‘ja’ he … Ja!” Valse start echter, want tien seconden lang functioneerde de micro niet. Brihang zelf gaf schijnbaar geen kick, maar de geluidsman demonstreerde alvast acrobatenmoves, zoals we die later ook van de rapper zelf zouden zien, zij het dan weliswaar iets gecontroleerder.
Ze zijn een handelsmerk, die wervelende armbewegingen, die Brihang dikwijls ook als bindteksten gebruikt. Het is bewonderenswaardig om te zien hoe dj SNS daarbij telkens op het juiste moment de plaat kan starten. Zelfs wanneer een willekeurige fan op het podium wordt geroepen om ook eens zo’n geluidsarm startshot te geven. Maar ook die deejay deelde donderdagavond in de klappen, net bij zijn scratchsolo tijdens Rommel nog wel. “Da’s hier precies een try-out”, lachtte Brihang het euvel weg.
De West-Vlaamse metafoorkramer krijgt tegenwoordig ook het gezelschap van muzikant Mick Lemaire tijdens de optredens. Bij een ouder nummer verdwijnt die dan telkens weer van het podium. De provinciegenoten van Ntrek mochten ook even komen meedoen tijdens het geweldige Alles Draait, maar voorts dook er niets of niemand anders op van achter de coulissen. Dat was ooit anders, want we herinneren ons nog shows met dichter Janes Zeghers, die een stoel besteeg, of de megafoon, die de samples versterkte van 0e Ist?. Nochtans zijn er ook nu gastbijdragen in overvloed op die nieuwe plaat, onder meer van Brihangs vriendin Inca Garnica of van de Brusselse poëet Alex Deforce. Zo kregen we live als het ware een gestripte, casco-versie van CASCO te zien.
Brihang deed het dus vooral in zijn eentje en was zijn vrolijke zelve, gespeeld onder de indruk van die grote zaal in die grote hoofdstad: “Goh goh!”. Ontgoochelend? Niet bepaald, want net toen we ons bedachten dat hij misschien wat visuele kansen had laten liggen, kwam er een man met een gele bouwhelm het podium op. Hij trok een transpallet voort met een betonblok en daarin een gekwelde zesentwintigjarige. Simultaan met de toonaard van Steentje ging ook die betonblok de hoogte in, nog hoger dan de ondertussen alombekende ladder van vaste afsluiter Balanceren.
En zo zagen we Brihang zichzelf nog maar eens overstijgen. Stressbestendigheid: nog hoger. Artistiek niveau: nog hoger. Verrassingseffect: nog hoger. Of in sterren uitgedrukt: de volle high five!
