BRDCST 2019 K Á R R Y N, We Like We, Rauelsson - Geluidskolken en ijldromen

Ancienne Belgique, 4 april 2019

BRDCST 2019 K Á R R Y N, We Like We, Rauelsson - Geluidskolken en ijldromen

Een stuk van Brdcst gaat door in Cinéma Palace, een architecturale parel en cinéma rechtover de AB. Sonic Pieces, een Berlijns neoklassiek label, mocht de foyer overnemen.

Eerst even over de Foyer: het is een weelderig ingerichte hal, met een balkon als tweede verdieping. De eerste die er de echo mocht inpalmen was Rauelsson. De Spanjaard wisselde tussen melancholische soundscapes en lyrische, licht euforische beats. Het was een aangename, verstilde set, maar nergens slaagde Rauelsson erin de genreclichés te doorbreken. Op zijn beste momenten bouwde hij met schemerdonkere elektronica een onheilspellende spanning op.

De Spanjaard slaagde er echter niet in die lang genoeg vast te houden om de zaken echt interessant te maken. Op zijn slechtste momenten voegde hij vogelgeluiden toe aan zijn muziek in een poging een soort pastorale sfeer te creëren. Het concert eindigde op een high note, met organische beats die hintten naar Forest Swords. Rauelsson toonde dat hij zijn vak beheerst én dat er potentieel is om de kunde te overstijgen, maar slaagt daar vooralsnog niet in.

All female neoklassiek quartet We like We mocht ons toespelen vanop het balkon. Ze openden met een gedempte wisselwerking tussen percussie, viool en cello die aanzwol tot een onheilspellende geluidskolk.Het beperkte zicht op de artiesten, de sobere belichting en de schilderachtige foyer schiepen een mysterieuze sfeer die bijdroeg aan de dramatiek van de aanhef. Wij waanden ons even in de intro van een jaren ‘70 horrorprent.

De kolk loste op in een koortsig vraag-antwoord spel tussen sopraan, cello en viool, waarin klanken botsten en wegdeemsterden. Even werd het deze ijldroom onderbroken voor een hypnotiserend percussiedeel, maar al snel werd teruggegrepen naar een minimalistischer, Ligeti-esque aanpak.

Het optreden rafelde wat uiteen, we misten de aanvankelijke emotie en het geheel verloor tempo. Wij kregen de indruk dat er een onderliggend verhaal was dat aan ons voorbij ging. De epische finale woog te licht om onze aandacht terug te winnen. We Like We bleef desalniettemin bij als een interessante groep.

Na We Like We begaven we ons naar de AB Box voor K Á R R Y N. De Syrisch-Amerikaanse componiste werd niet zo lang geleden nog bewierookt door Björk, de moeite dachten wij.

In een bijna lege AB startte K Á R R Y N met een stille verkenning van het podium, terwijl een track van haar nieuwe plaat ‘The Quanta Series’. De set ging verder met synthwerk dat hier en daar wat aan Björk deed denken, maar inspiratie mistte om de te beklijven.

K Á R R Y N vergleed verder in de set in slome popliedjes gedragen door diepe synths en langgerokken stemsalvo’s. Jammer genoeg konden ook die laatste niet genoeg beklijven om te beroeren. Ook haar teksten gingen niet voorbij de grenzen van een gemiddeld tienerdagboek. Nochtans heeft ze wel een stem om te beroeren, dat bewees ze door, in het enige écht goede moment van haar set, a capella een (naar ons vermoeden) Syrisch lied in te zetten.

6 april 2019
Koerian Verbesselt