Brakrock 2018: Dirty Rotten Imbeciles - Duffel boven!

Ter Elstlei, Duffel, 2 augustus 2018

Waar te beginnen? Zo’n zes jaar geleden … bij een bende jongeren die de politieke moord op de Lintfabriek in het nabije Kontich nooit heeft kunnen verteren. Waanzinnig wat positieve energie en samenwerking kunnen doen.

Want terwijl Authority Zero op de Woodstage een mooi ingestudeerd stukje punkska ten beste bracht, verteerden wij de passage van het legendarische D.R.I.. Dirty Rotten Imbeciles. In Duffel!Wie had het ooit kunnen denken? Brakrock. Merci.

 

Probeer even mee de combinatie “kasteelruïne”, “ondergaande zon over de Nete” en “vogelweelde” te combineren met de speedthrash van dit Amerikaanse kwartet. Right. Uniek is het woord. Het had trouwens niet zo heel veel gescheeld of het was nooit zo ver gekomen. Zanger Spike Cassidy kreeg enkele jaartjes geleden immers het harde verdict “darmkanker” te verteren. Maar met woorden “How long exists this festival? Six years? About time we're invited.” was de toon gezet.

 

Een toon die mooi afwisselde tussen oud en nieuw. Crossoverklassiekers als I Don’t Need Society, Thrash Hard, Beneath The Wheel of Violent Pacification voorop. Maar eveneens met een na een maand droogte toepasselijk Acid Rain (nog steeds één van de betere klimaat punksongs) of de meezinger Who Am I (D.R.I.) als meer recente knallers. Ofte snoeihard en fucking snel versus wat meer expliciet hakkend en scherend. “We’re ahead of scedule. We’re playing faster than otherwise”, aldus Cassidy. En dat betekent wat bij songs van twee minuten.

 

Dat het springen wat geminderd is, fair enough. Dat het publiek met de band verouderd is, fair enough. Wij zagen vooral een fijne show die mooi explodeerde en waarbij Greg Orr van Attitude Adjustment met zijn zwaar ronkende bas, Mozesbaard en Hatebreed-shirt voor een stevige muzikale mash zorgde.

 

Oh ja, en het mag dan wat eenzaam lijken als Spike Cassidy lange tijd na het wegebben van de fans persoonlijk de merch-stand blijft bemannen en moet aanzien hoe zijn bandshirts evengoed voor het iconische logo als voor de boodschap en muziek die erachter schuilt aangekocht worden, ons respect is daardoor enkel maar toegenomen. Net als voor Brakrock trouwens, dat nog maar eens een dikke middenvinger op mocht steken naar het commerciële toneel van Lochtfest twee kilometer verder stroomopwaarts. We meet again.

 

Misschien nog één laatste tip, beste lezer: check even de Australische band Clowns.