Boomtown 2018: Stikstof - Stikken in een woordenstorm

Handelsbeurs, 17 juli 2018

Een drievuldigheid straight outta Brussels, met een whizzkid aan de dj-booth: de ventilatieklep van de Brusselse straatwereld streek woensdagavond neer in de Gentse Handelsbeurs; en dat hebben we geweten. De donderprekers uit de hoofdstad geven smeulende onderbuikgevoelens een stem, in drievoud zelfs, met frustraties, irritaties en "injustices" die als muilperen op ons bakkes beukten.

Met de intro was het eerste hoogtepunt al meteen een feit: de hoogbekwame DJ Vega vuurde een collage af van nieuwsflitsen op radio en tv; over rellen en wantoestanden in onze eigenste hoofdstad, vergezeld van trage, zware beats en scratchkunsten die de zaal onder hoogspanning zetten. Uit de dichte mist doemde Zwangere Guy op; zijn twee collega-mc’s volgden beurtelings.

2010 opende relatief gemoedelijk, al zijn ook de "softere" songs gedoopt in een diepe emmer anti-establishment, die – zo te horen – al lang geleden overgelopen is. Stikstof rebelleert tegen de gevestigde politieke klasse en stelt de weeffouten in de samenleving aan de kaak, waarbij de boodschap valt samen te vatten als: wij – de mensen – zijn het spuugzat. Daarmee is Stikstof het enige hiphopcollectief in ons landje dat kan wedijveren met de Amerikaanse grootstadrap, zonder te moeten doorgaan als een stelletje doorzichtige, ongeloofwaardige imitators. Ja, ook België heeft nood aan baldadige gewetenschoppers als tegengewicht voor de ingedommelde meerderheid. Akkoord, "Voorverkozen, fuck de hele regering" mag dan wel wat demagogisch klinken, wie kwaad is, neigt weleens tot overdrijving. En ach, waarom ook niet: fuck dat hele zootje.

Zoizo – er werd bijna integraal uit ‘Overlast’ gevist – bezingt de liefde voor hiphop en was een shout-out naar alle hiphopheads. Het venijnige 1000 Milligram heeft het over “Fuck de N-VA en het hele wespenest, want ze steken in uw rug als een lafaard met een mes”, en enter de West-Vlaamse hiphopsensatie Brihang die – eh ben alors – verdraaid goed samensmolt met de Brusselse kosmos.

Met Ja Dan weerklonk eentje uit het tweede album, maar aan de publieksreactie was meetbaar dat ‘Overlast’ de plaat van de Grote Doorbraak betekende. Brussel Bruisend uit de debuutplaat raakt de ambiguïteit van de Brusselse identiteit aan (“Frans getinte woorden in een Nederlandse zin / Mijn moedertaal is een mengelmoes van in ’t begin”), al lijken dat soort Brusselse beslommeringen temidden de hoogmis van postcode negenduust wellicht op een scheet in Timboektoe voor de echte Stroppendrager.

Met de verzensequentie “Zie dwaze Vlaamstalige, die met een vlag zwaaien / En van ver in Vlaanderen de Vlaamse leeuw als koning wanen / Zich niet in Brussel wagen want ze zien dit gewest / Als kweekhaard, een broeibad van buitenlandse pest”, deelt het trio nog een stevige linker aan extreemrechts uit, alvorens het dak eraf te gooien met de titeltrack van ‘Overlast’, het tweede hoogtepunt van de set. Voorspelbare afsluiter Frontal was een frontale aanslag op de funderingen van de Handelsbeurs. Als publieksmenner torent Zwangere Guy duidelijk boven de Belgische hiphopscene uit. Zijn bijtende, agressieve stijl en de verbetenheid waarmee hij zijn verzen soms uitschreeuwt gaven de set het adrenalineshot dat het publiek aanzwengelde. Ook de energie en de podiumdynamiek van het trio werkte meer dan opzwepend.

Brussel en Gent, een geslaagd huwelijk vanavond, putain nog aan toe.