Boomtown 2017: Spinvis - Hoe een uitgeregende Kouter vertederen

Gentse Feesten, 22 juli 2017

De intimiteit van een slaapkamerconcert ensceneren voor een kleine vijfhonderd man: soms klonk het alsof Erik de Jong, alias Spinvis, zijn aandoenlijke mix van proza en poëzie ons zachtjes instopte, om ons dan weer met strelende strijkers en solide drumslagen in dansmodus te wiegen. Spinvis verklankt romantische gezelligheid als geen ander en schilderde een staalkaart van vaderlijke liefde en geborgenheid boven de donkergrauwe Kouterlucht. Oh ja, het was goed toeven in de armen van onze fijnbesnaarde Nederlandse mecenas.

Wie de stortbui voor het concert had getrotseerd om Spinvis te zien had maar één wens: dat het maar beter goed kon zijn, want een nat pak is in geen enkele omstandigheid aangenaam. Ook niet de meest dankbare omstandigheden om voor een publiek te staan trouwens, maar daar hebben de Jong en z’n band lak aan: de muziek straalde genoeg warmte uit om de koukleumende massa van een donzen dekentje te voorzien. Oostende, Artis, Voordeel Van Video: voorbij het halfuur was alle vocht reeds opgedroogd en zat de Kouter aan boord van de gedachtentrein richting Spinvisland.

Een lied als Ik Wil Alleen Maar Zwemmen illustreert hoe de Jong met z’n op het eerste gehoor banale teksten eenvoud koestert, maar zoals hij z’n ziel en zaligheid in z’n werk legt en meegolft op de melodieuze arrangementen verraadt de pure passie van een vakman. Die overgave in combinatie met z’n muzikale stream of consciousness ontwapent zelfs de stoerste patsers.

Het ontroerende Trein Vuur Dageraad werd lang uitgesponnen; hoe een volgepakt Kouterplein als één man het refrein meezong en een kamerbrede glimlach op het gezicht van de Jong verscheen: onversneden gelukzaligheid. Afsluiter Kom Terug kon niet toepasselijker gekozen zijn. De dageraad was nog veraf, maar de nachtelijke hemel kleurde zelden zo zonnig en knus. En als u ons nu wilt excuseren, wij nemen nog even de trein naar Artis.

(Dit artikel verscheen eerder in De Gentenaar)