Boomtown 2015: Sun Kil Moon - Goede bui, matige show

Handelsbeurs, Gent, 25 juli 2015

Op voorhand maakten we ons wat zorgen over de mentale stabiliteit van de singer-songwriter en het effect daarvan op het optreden. Mark Kozelek , bezieler van Sun Kil Moon, was echter in een opperbeste bui: hij werd maar één keer kwaad op het publiek (toen er niet werd meegezongen) en was na de show zelfs vol lof over de opgedaagde, Gentse Feestengangers.

De set van één uur was kort naar Sun Kil Moon-normen, Boomtown houdt zich ook voor haar headliners irritant nauwkeurig aan de tijdslimiet. In dat uur bracht Kozelek een set die niet erg samenhangend was. Hij speelde schijnbaar de nummers waarin hij op het moment zelf zin had.

De band bestond deze keer uit twee drummers en twee gitaristen in steun. Kozelek zelf beperkte zich tot zingen. En dergelijke instrumentatie bleek niet echt te werken. Intieme 'Benji'-meesterwerken als Carissa verdronken in de elektriciteit en verwerden zo tot matige rocksongs.

Eén van de meest beklijvende momenten was toen Kozelek, aangevuurd door het publiek, oldie Alesund a capella bracht. Het publiek werd muisstil - de Amerikaan had kunnen fluisteren - en volgde aandachtig. Kozelek vatte de situatie toen, al grappend, pijnlijk accuraat samen toen hij zei “I don’t need you fuckers; I don’t need a band.”

Desalniettemin geen slecht woord over de muzikanten. Het viertal, met onder andere Steve Shelley van Sonic Youth in de rangen, kweet zich meesterlijk van zijn taak. De rockbewerking van Truck Driver was het beste nummer in de hele set . De vibe van dat nummer leent zich dan ook het meest tot een dergelijke adaptatie van alle songs op 'Benji'.

Al bij al een matig optreden. Kozelek amuseerde zich duidelijk, maar beperkte zich tot een weinig beklijvende set. De intieme vertelliederen waren veel beter tot hun volle recht gekomen indien hij enkel met akoestische gitaar op dat podium had gestaan.