Boomtown 2015: Kenji Minogue, Soldier's Heart, Tourist Lemc - Makreelwerpen en podiumduiken

De Kouter, Gent, 26 juli 2015

Boomtown editie 2015 sloot de gordijnen met twee viswijven die eerst vettige elektrotrash richting ontsteld publiek katapulteerden, dan een vis en uiteindelijk zichzelf. Eer de visgeur eindelijk verdwenen was, dreef de zachte Antwerpse gevoelsrap van Tourist Lemc al over de Kouter. Het was eens iets anders.

Kenji Minogue: knettere viswijven met duikbrevet
Het verhaal van Kenji Minogue leest als een uit de hand gelopen cafémop, die een vijftal jaren geleden van start ging met het delen van een plastuit op de Gentse feesten. Op een mooie dag besloten de prettig gestoorde Emilie De Roo en Sarah Vandeursen dat Vlaanderen dringend nood had aan z'n eigen trashpopscene. Tientallen bezopen brainstormsessies later doken ze in zotte oma's kleerkast en bricoleerden ze met goedkope discobeats en West-Vlaamse toogproza bevreemdende clips in elkaar. Vlaanderen wreef zich de ogen uit en lachte zich vervolgens krom met de foute kermiskitsch van Fanny Willen en Conny Komen: al snel werden ze culthitjes op Youtube en was de trein vertrokken. Vorig jaar werd Vandeursen zelfs ingelijfd bij de Woestijnvisvijver na haar gesmaakte passage in 'De Slimste Mens'.

Hoewel je je bij het bekijken van hun videoclips afvraagt welke snoodaard die lsd-pillen in je veggieburger gedraaid heeft, staan hun absurde teksten bol van de nuchterheid; West-Vlaamse levenspoëzie. "Aje nie kun komen, aja nie kun komen. Aje nie kun komen, wel komt gij dan nie!", klonk het gisteren op de Kouter. Met Kenji Minogue is het leven simpel. Of zo lijkt het. Ons zou het niet verbazen mocht het trashpopduo stiekem een diepere laag in hun werk gesmokkeld hebben: cryptische maatschappijkritiek, vermomd in banale, alledaagse situatieschetsen. "Moe kik betoaln vo de pipi of ist bi mi vo niet ni?"; volgens het duo zelf een aanklacht tegen de betalende dameswc's op de Feesten van een paar jaar geleden, toen de dames dus noodgedwongen een plastuit moesten delen en elkaar door die romantische ervaring leerden kennen. Of nog: de hilarische dovemanspogingen om de naam van een meisje te weten te komen, beschreven in hun grootste hit Naam Familienaam. Zattemansgelal of identiteitscrisis? "An Vandewalle" weerklonk alleszins uit honderden kelen op een volgepakt Kouterplein. Populaire meid, die An.

De Vlaamse Lady Gaga's van de pensenkermis bruisten merkbaar over van energie, in die mate zelfs dat het podium even te klein werd voor Conny. Die dook de makreel achterna waar haar zangpartner al een tijdje mee stond te zwaaien, tot een onfortuinlijke toeschouwer de vis op zijn voorgevel geworpen kreeg. "Sorry maar dit deel van het publiek zal waarschijnlijk nog de hele avond naar vis rieken", excuseerde een welopgevoede Fanny zich vriendelijk. 

Met hun vettige elektrobeats, gouden glitterpakjes en drummer met varkenskop (een masker, welteverstaan) waanden we ons bij momenten op een uitdovende technofuif van de Boerinnenbond gone wild. Doldwaze kermiskitsch die de Kouter deed vibreren tot het moest schuddebuiken. De show ging vrolijk door tot de organisator het welletjes vond en de stekker eruit trok. Waarop het publiek, dat het trashpopduo intussen - zelfs letterlijk - op handen droeg, zijn ongenoegen uitte met boegeroep. Het mocht niet baten: Kenji Minogue moest afdruipen. De existentiële vraag in hun groepsnaam ('Kenji mi nog?') hoeven ze hier voortaan niet meer te stellen: Boomtown zal deze circusact niet snel vergeten.

Bezwerende Soldier's Heart bouwt dubstepfeestje
De nieuwste "cool kids on the block" in het Belgische muzieklandschap zetten de Kouter aanvankelijk op het verkeerde been met hun dromerige elektro en zwevende vocals. Pas toen de strakke beats en komsische synths uit de boxen schalden, begonnen de eerste toehoorders duchtig heen en weer te wiebelen, vele anderen zouden even later volgen. Dit Antwerps bataljon goochelde met dupstep, drum 'n bass en benevelende indiepop, hetgeen een bij momenten verrassend dansbaar geheel opleverde. Denk SX of Amatorski, maar dan in zo'n obscure undergroundtent waar het hippe jonge volkje uit nieuwsgierigheid z'n neus binnensteekt en de hele nacht blijft plakken.

Overgoten met de elegante zweefstem van zangeres Sylvie Kreusch kreeg de Kouter het soms warm en koud tegelijk, maar ondanks het feeërieke, Amatorski-achtige sfeertje die de muziek bij vlagen opriep werd het nooit soft. Daarvoor zorgden de stevige elektronica-input en diepe beats, waar de massa van een paar tientallen rijen dik zich aan verlekkerde. Op de eerste rijen werd een bescheiden feestje in gang gezet, dat een hoogtepunt bereikte met een in zware elektro gestoomde cover van Broad Daylight. Benieuwd wat Gabriel Rios, die op dat eigenste moment aan het optreden was in de operazaal, van deze intense versie dacht. Soldier's Heart was een smakelijke cocktail die de grijze hemel boven Boomtown heel even warm opkleurde.

Tourist Lemc: sfeervol inpakken met Antwerpse couleur locale
Wat Flip Kowlier is voor West-Vlaanderen is Tourist Lemc stilaan voor Antwerpen: overal waar de man komt, volgen hordes streekgenoten in zijn zog, die hem op handen dragen. Gevolg is dat Boomtown gisteren even in de Seefhoek leek te liggen, de plek waar Johannes Faes is opgegroeid. Het nieuwste exportproduct van 't Stad schoot als een raket omhoog met zijn hartverwarmende bespiegelingen in Koning Liefde: weemoedige gevoelsrap die zich in menig hersenpan wist te nestelen, alsook enkele weken in de Vlaamse hitlijsten. Toch kwam dat succes niet uit het niets: in 2012 bereikte Tourist Lemc de finale van Humo's Rock Rally.

Een podiumdier zal Faes nooit worden - hoe hij houterig over de planken slofte - hetgeen hij ruimschoots goedmaakte met onvervalst Antwerps charisma en warme interactie met het publiek. Dat wachtte voelbaar af tot het hoogtepunt van de set. Tourist mag met zijn fijnbesnaarde pop-rap op triphopbeats dan wel op de gevoelige snaren mikken, in de frisse Gentse buitenlucht had het afgeladen Kouterplein vooral zijn grootste hit nodig om zich aan te verwarmen. Toen het zover was wakkerde het enthousiasme aan, gingen armen de lucht in en werd het bekende refrein luidkeels meegezongen. "Ik kan alleen maar geven, wa'k te bieden heb", zong Tourist onomwonden, en dat was vanavond een innig slotakkoord van Boomtown, editie 2015.

(verscheen ook in De Gentenaar; foto via Wannabes)