Blue Note Records Festival - Zap Mama bouwt zomers feestje

Bijloke, Gent, 27 mei 2011

Onder de noemer 'All That Jazz?' wil het Blue Note Records Festival ruimte bieden aan de zogenaamde fusion met funk, soul, singer-songwriter, techno, world, hip-hop, … Vanavond was het o.a. de beurt aan Zap Mama en Guru's Jazzmatazz om het jazz-minnende publiek aan de Bijloke in Gent te bekoren. Tussen de optredens door en na afloop mochten Tom Barman en Mauro de muzikale zeden verzachten met hun platenkeuze.

De festivaldag werd op gang geschoten door Jerboa, die met zijn debuutalbum 'Music for my Instuments' vriend en vijand verraste door middel van een unieke mix van live-instrumenten en elektronica. Voor dit optreden uit zijn huidige Rockit Fuel-tour gaat Jerboa de baan op met een livebezetting van toetsen, percussie, gitaar en bas en hijzelf aan sampler en turntables. Vocale bijstand kreeg hij op Blue Note onder andere van Trixie Whitley.

Vervolgens was het de beurt aan Baloji, de Afro-Europeaan wiens eerste solo-album 'Hotel Impala' barst van de soul, afrobeat, chanson en hiphop, en waarop hij op zoek gaat naar herinneringen in het diepste van zijn gekwetste geheugen, de geuren en beelden van zijn kindertijd oproepend.

Zap Mama liet zich voor het eerst opmerken begin de jaren negentig met een verfrissende mix van Afrikaanse en Europese muziek. De groep rond frontlady Marie Daulne werd destijds door David Byrne (Talking Heads) binnengehaald bij het Luaka Bop-label en verwierf binnen de kortste keren een indrukwekkende internationale reputatie.

Zap Mama heeft intussen een groot deel van het muzikale spectrum verkend, gaande van Indische, Marokkaanse en Australische muziek over soul, funk en rap tot hedendaagse R&B en hiphop. Het feit dat Marie Daulne intussen verhuisde naar de Verenigde Staten, waar ze in contact kwam met o.a. The Roots, Erykah Badu en King Britt, is daar uiteraard niet vreemd aan.

In Gent trakteerden de drie zangeressen en de band van Zap Mama ons op een heel dynamisch en gevarieerd optreden, met funky nummers als Kemake en Miss Q’n, het eerder naar R&B neigende Yelling Away en Bandy Bandy of de Afrikaanse vibes van Citoyen. De drie dames bruisten van energie en wisten de tent snel in vuur en vlam te zetten. Het groene bontjasje dat Marie Daulne bij het begin van het optreden droeg, verdween al snel in de coulissen, maar de hitte weerhield hen er niet van rond te springen op het podium. Het publiek liet zich gewillig meeslepen in dit zomerse feestje. Wat ons betreft vormde het optreden van Zap Mama met voorsprong het hoogtepunt van de avond. We kijken al met belangstelling uit naar het langverwachte album 'Supermoon', dat na de zomer uitkomt.

India.Arie werd geboren in Denver en verhuisde op haar dertiende naar Atlanta. Op aandringen van haar moeder leerde ze gitaar spelen. Een goede zet, zo bleek achteraf, want van haar debuut, het nu-soul album 'Acoustic Soul' (2001), werden niet minder dan twee miljoen exemplaren verkocht en de plaat sleepte maar liefst zeven Grammy Award-nominaties in de wacht. Ook de daaropvolgende albums verkochten als zoete broodjes en werden meermaals genomineerd.

Op haar laatste album, 'Testimony: Vol. 1, Life & Relationship' (2006), pakt India.Arie gretig de grote thema’s aan en geeft ze haar kijk op relaties, met een eerlijkheid, diepte en kwetsbaarheid waar ze ondertussen haar handelsmerk van gemaakt heeft. Dit was niet anders tijdens haar optreden op Blue Note, waar ze bijna bij elk nummer de nodige kanttekeningen plaatste en de achterliggende boodschap nog even extra in de verf zette. Zo leidde ze het nummer These Eyes in met de wijze les "Love doesn’t make relationships last, it makes relationships happen". Bij het nummer Wings of Forgiveness vertelde ze over haar ontmoeting met Nelson Mandela en hoe die haar vertelde hoe hij het regime dat hem 27 jaar lang had opgesloten, had vergeven; waarop India.Arie haar ex toezingt: "If Nelson Mandela can forgive his oppressors, surely I can forgive you for your passion".

Bijna alle bandleden mochten even de microfoon ter hand nemen tijdens een cover van Crazy van Gnarls Barkley, een nummer waarvan India.Arie wou dat ze het zelf geschreven had, net zoals het nummer Heart of the Matter van Don Henley (the Eagles).

Guru, de zanger van Guru’s Jazzmatazz, kwam voor het eerst onder de aandacht als de vocale helft van het duo Gang Starr dat hij samen met DJ Premier vormde. Guru en DJ Premier waren de eersten die hiphop en jazz met elkaar combineerden. Begin jaren negentig ging Guru nog een stapje verder met de release van 'Jazzmatazz, vol. 1', waarop jazz, hiphop, soul en R&B vlotjes vermengd werden.

Guru werkte bij verschillende projecten samen met o.a. Roy Ayers, Herbie Hancock, The Roots, Macy Gray en Erykah Badu en intussen zijn we toe aan het vierde deel van de Jazzmatazz-serie, 'The Jazzmatazz Volume 4 The Hip Hop Jazz Messenger: Back To The Future'. Hieruit werd ruimschoots geput tijdens hun passage in De Bijloke in Gent. Bijgestaan door zangeres Noreen Stewart, deden Guru en MC Solaar hun uiterste best om de tent in beweging te krijgen met een muzikale mix die de grenzen van de jazz, hiphop en soul overschrijdt. Tussen de nummers door werd uitgebreid de tijd genomen om het publiek op te zwepen met een onophoudelijke oproep tot crowd participation : "If I say 'Belgium, what is this ?', you say 'That’s that cool shit'" of "Say 'Jazzmatazz' one more time", "Say 'Hell Yeah !'", …

Voor ons had het testosterongehalte op het podium halverwege het optreden het alarmpeil al ruimschoots overschreden, maar het grootste deel van het publiek lustte er blijkbaar wel pap van en ging vlotjes uit de bol tijdens nummers als Fine and Free, uit het nieuwe album, of classics als No More en Trust me.

De heren van Jazzmatazz en het publiek wisten overigens van geen ophouden. Ze gingen ruim overtijd, waardoor Tom Barman en Mauro even geduld moesten hebben om hun feestje op het overigens gezellige terras in de Bijloke in gang te zetten.