Blitzen Trapper - Blij weerzien

Botanique, Brussel, 7 februari 2016

Steeds opnieuw vragen wij ons af waarom er zo weinig volk komt opdagen voor een concert van Blitzen Trapper. Is de americana, alt-country of hoe u het ook noemt, op de terugweg? Of is het gewoon onwetendheid? Wij gingen op zoek naar het antwoord in de Botanique?

Blitzen Trapper - Blij weerzien



Sinds ‘Black River Killer’ (de ep) hebben wij een boon voor Blitzen Trapper; vanwege de karakteristieke stem van Eric Earley; vanwege de variatie, die de band in de songs steekt; vanwege de capaciteiten van deze groep op een podium. En ‘All Across This Land’, de laatste plaat, is er weer eentje waar wij als een blok voor vielen. Omdat er weer zoveel afwisseling in steekt; en omdat Rock And Roll (Was Made For You).

Bleef nog de vraag of ze dat ook on stage waar konden maken. De keren, dat wij hen al zagen, bleek dat nooit een probleem. Maar in de Botanique weigerde het publiek van zijn gat te komen en bleef het onderuit zitten/liggen op de mini-tribune van de Rotonde. Niet meteen bevorderlijk voor de band en door drummer Brian Koch ook met een kwinkslag op de korrel genomen (“No dancing on the floor during this song!”), maar verder geen enkel bezwaar, want zowel de rockende songs als de ingetogen nummers vloeiden er vlot en duidelijk geïnspireerd uit.

Dat had misschien ook wel te maken met het feit dat dit het eerste concert van de Europese tournee was en – zo wist de merchandise-verkoper vooraf te vertellen – de band “well rested” was. De goesting was dus groot en dat straalde ervanaf. De songs werden aan hoog tempo gelost (ruim twintig op anderhalf uur) en de heren speelden met enthousiasme en pit.

Uitstekende binnenkomer was de hoger vermelde rocker, waarin zanger-gitarist Earley al meteen een gitaarduel aanging met collega Eric Menteer. En met Big Black Bird werd op hetzelfde elan doorgegaan. Dat was meteen ook de eerste (en zeker niet de laatste) keer dat Earley de mondharmonica boven haalde. Texaco en het aan Lynyrd Skynyrd herinnerende Fletcher maakten meteen het eerste rondje rock-‘n-roll rond.

Daarna ging de storm even liggen en werd een muzikale pauze ingebouwd. Het was dus even aanpassen want met Love Grow ColdNot Your Lover en Lonesome Angel werd het vuur plotseling (en misschien iets te drastisch en lang) uit de set gehaald. Pas bij Taking It Easy Too Long (waarbij toetsenist-gitarist Marty Marquis bereidwillig uitlegde dat het ding dat Earley voor zijn mond hield een mondharmonica was na een “Woohoo” uit het publiek) en het volgende Love The Way You Walk Away waren wij aangepast aan het ritme.

En tegen die tijd was het weer aan de rockers om te genieten van een pittig Black River Killer en zowaar een midtempo-cover van Neil Youngs Old Man. Met het prachtige Heart Attack en het titelnummer van de laatste plaat werd de set voorlopig afgerond. De gitaren hadden daarbij opnieuw het laatste woord gekregen.

Maar afgelopen was het gelukkig nog niet. De stemharmonieën, nog zo’n sterk punt van Blitzen Trapper, werden nog twee keer extra in de verf gezet. Want enkel begeleid door akoestische gitaar en mondharmonica brachten Eric Earley, Brian Koch en Marty Marquis een intieme cover van Townes Van Zandts If I Needed You en het eigen, al even gevoelige Across The River. Nog één keer gingen daarna alle registers open voor Cadillac Road en een van hortend en stotend naar vloeiend overgaande klassieker Wild Mountain Nation.

Na zes jaar was het een blij weerzien met Blitzen Trapper, die het recht van bestaan in de Botanique met aandrang opeisten. Hopelijk duurt het volgende keer iets minder lang voor ze deze kant uitkomen. En heel misschien is dan iets meer volk wat meer vertrouwd met dit gezelschap.

7 februari 2016
Patrick Van Gestel