Blitzen Trapper - Zomer!

Trix, Borgerhout (Antwerpen), 27 mei 2010

Pas in juni komt het nieuwe album van Blitzen Trapper, ‘Destroyer Of The Void’, op de markt, maar in Trix kregen de fans toch al heel wat van die nieuwe nummers te horen. Wij waren erbij en zagen dat het goed was.

Met The Dutchess & The Duke was er gezorgd voor een adellijk voorprogramma. En hoewel hun uiterlijk hen nooit zou weggeven, vloeide er toch duidelijk muzikaal blauw bloed door deze aderen. Het duo wist ons best te charmeren met songs die nu eens tweestemmig en dan weer in canon werden gezongen.

Ook het gitaarspel was mooi uitgekiend: hertog Jesse Lortz en hertogin Kimberly Morrison namen om beurten de solo’s en het ritme voor hun rekening, waardoor je als toeschouwer steeds alert bleef. Lortz deed ons daarbij op die barkruk nog het meest denken aan een kind op een te grote stoel dat zijn voeten heen en weer laat wiebelen. Wie op zoek gaat naar hun werk, moet zeker ook de teksten er even op nalezen.

Echt overrompelend was de opkomst voor Blitzen Trapper niet, maar zij die de stap hadden gewaagd, zullen  het zich zeker niet beklaagd hebben want de band wisselde felle en gedreven songs af met ingetogen ballads. Het resultaat was een concert dat over de gehele lijn overtuigde.

Als opener werd gekozen voor het titelnummer van de vorig jaar verschenen ep ‘Black River Killer’. Aanvankelijk hadden wij een beetje moeite met de aanpassing aan het livegeluid dat toch behoorlijk verschilt van de plaatversie, maar de daaropvolgende nummers, het nieuwe Laughing Lover en een krachtig Fire & Fast Bullets, overtuigden ons algauw van het potentieel van deze band die zijn voorliefde voor roots met het nodige gevoel voor pop en rock weet in te kleden.

Het titelnummer van de binnenkort te verschijnen plaat maakte misschien nog het meest indruk. Opgebouwd uit verschillende episodes waarin de band stevige rock met intieme pianoklanken afwisselde leidde deze track naar een zeker hoogtepunt. Wij werden op het puntje van onze denkbeeldige stoel gehouden. Hiermee was meteen de overgang naar een meer rustige periode met nummers als Heaven & Earth en Lady On The Water gemaakt.

Met Furr werd opnieuw een versnelling hoger geschakeld om zo via Sleepy Time In The Western World en Dragon’s Song met een stevig Wild Mountain Nation afscheid te kunnen nemen. Maar het terechte applaus slaagde er toch nog in om de band terug naar het podium te halen voor een door de slidegitaar gedragen The Tree (op plaat krijgen ze hiervoor versterking van Alela Diane) en een vrolijk Big Black Bird.

Niet alleen de stilaan doorbrekende zomer had ons deze avond verwarmd. Blitzen Trapper stond garant voor een warm gevoel. Een gevoel dat met de nieuwe plaat ongetwijfeld wordt doorgetrokken.