Blind Guardian, Defecto - Fotoreportage

013, 14 augustus 2025

In Poppodium 013 mochten de gitaren weer knallen. Onze fotograaf was erbij en zette het nodige op de gevoelige plaat. 

Defecto had de eer om de avond af te trappen. Muzikaal was er weinig op aan te merken: de riffs zaten strak, de zang stond als een huis en de band speelde alsof ze dat elke avond in een volle zaal doen. Maar ondanks die strakke uitvoering, bleef het publiek toch op enige afstand. Er werd beleefd gereageerd, maar de echte energie, dat moment dat een zaal als één geheel meegaat, kwam er niet. Misschien lag het aan de warmte, misschien aan het ongeduld, iedereen stond duidelijk in de startblokken voor de hoofdact. 

Toen de lichten dan doofden voor Blind Guardian, voelde je meteen dat het menens was. Ze openden met The Ninth Wave en vanaf dat eerste moment was de zaal er wel helemaal bij. Hansi Kürsch was even veel vriendelijke verteller als strenge kapitein en leidde de band moeiteloos door een set, die een balans vond tussen nieuw werk en klassieke publieksfavorieten. Blood Of The Elves gaf het begin van de show een moderne punch, waarna Nightfall en Time Stands Still (At The Iron Hill) de eerste meezingmomenten opleverden. Violent Shadows en Majesty trokken de energie nog verder omhoog. En toen kwam het moment dat 013 letterlijk veranderde in één groot koor: The Bard’s Song en In The Forest. De frontman hoefde nauwelijks te zingen, de zaal nam het gewoon over en maakte er een bijna ontroerend moment van. Daarna werd de spanning opgevoerd met And The Story Ends, gevolgd door de epische afsluiters Mirror Mirror en Valhalla, waarbij de laatste minuten volledig uitmondden in een eindeloos refrein dat nog lang nazinderde om vervolgens echt af te sluiten met Lost In The Twilight Hall.