Blaudzun - Dolenthousiast publiek, gelukkige Johannes
Ancienne Belgique, Brussel, 12 oktober 2012
Zo ergens halverwege het optreden in AB Club vroeg Johannes Sigmund of er toevallig iemand in de zaal was die er vier jaar geleden ook bij was? Het bleef muisstil, neen dus. Vier jaar geleden was Sigmund nog Blaudzun in zijn eentje en speelde hij het voorprogramma van Swell. Nu is Johannes Sigmund de hort op met vijf medemuzikanten en is Blaudzun een stevige zeskoppige band geworden. En is de AB Club uitverkocht.
In 2008 bracht Blaudzun zijn debuutalbum uit en sindsdien heeft hij netjes om de twee jaar een nieuwe plaat afgeleverd. In Nederland loopt het al een tijdje goed en in België lijkt het derde album van Blaudzun – ‘Heavy Flowers’ – de plaat van de grote doorbraak te gaan worden.
Flame On My Head was een grote radiohit op Studio Brussel en deed het goed in De Afrekening en ook volgende singles Solar en Elephants kunnen op airplay rekenen. Deze keer is de Club van de AB uitverkocht. De stap naar de grote zalen lijkt binnen handbereik te liggen.
Elke plaat van Blaudzun is weer een beetje beter dan de voorgaande en elke plaat klinkt ook voller dan de voorganger. De songs worden opgeluisterd met ietwat ongewone instrumenten als accordeon, mandoline, lapsteel, trompet en viool en de vergelijking met Arcade Fire ligt dan ook voor de hand. Maar eigenlijk klinkt Blaudzun gewoon als zichzelf.
De set in AB Club werd afgetrapt met een erg mooi trio uit ‘Heavy Flowers’. Openingsnummer We Took The Wheel is meteen één van de allerbeste nummers van Blaudzun en als Flame On My Head en We Both Know daar meteen achteraan kwamen, was het publiek al dolenthousiast.
We waren een dikke tien minuten ver en er werd meegeklapt, gedanst en enthousiast geapplaudisseerd. Het hielp natuurlijk dat nummers als Flame On My Head en Quiet German Girls naast rijke arrangementen ook een uiterst meeklapbaar ritme hadden. Je kon niet niet meeklappen, zo eenvoudig was het.
Dat Blaudzun een zaal ook heel erg klein kan maken bewees hij in het intieme Wolf’s Behind The Glass. Johannes Sigmund was weer even Blaudzun op zijn eentje, begeleidde zichzelf op mandoline en zong zonder microfoon. Het was zo intiem dat Johannes bijna overstemd wordt door de airco, tot deze – waarvoor dank – door de organisatie werd uitgezet, hetgeen voor een kort humoristisch moment zorgde.
Een avondje Blaudzun is bovenal ook heel gevarieerd: op Sunshine Parade kon, indien gewenst, een wals worden ingezet, de finale van Jezebelle kon qua hevigheid naast Sigur Ros op zijn stevigst staan en Solar is zonder twijfel één van de mooiste liedjes van de laatste jaren. Maar altijd was er dat unieke stemgeluid van Johannes Sigmund dat Blaudzun deed klinken als niets anders.
Na Heavy Flowers en Elephants nog als bisnummers te hebben gespeeld verliet een zichtbaar gelukkige Blaudzun het podium. Blaudzun is klaar voor de grotere zalen, nu u nog. “Tot heel snel!” klonk het nog.
Wie Blaudzun nog aan het werk wil zien, kan vrijdag 19 oktober nog naar STUK in Leuven. De show in de Antwerpse Roma donderdag is uitverkocht. Je weet waarheen.