Blaudzun - Betoverend

Doornroosje, Nijmegen, 19 december 2010

De Nederlandse singer-songwriter Johannes Sigmond, alias Blaudzun, is er één van een zeer bijzonder kaliber. Dat liet hij twee jaar geleden al horen middels zijn titelloze debuut, een album met wonderschone, donkere en ontroerende liedjes. Begin dit jaar kwam de tweede langspeler ‘Seadrift Soundmachine’ uit, waarop hij het niveau nog eens verder de hoogte in tilt. Het album genereerde ook meer naambekendheid en zo begon Blaudzun in augustus aan zijn ‘Midnight Room Clubtour’ in Nederland. Wij reisden af naar Doornroosje in Nijmegen.

De fanbasis van de singer-songwriter groeit gestaag en dat is goed te merken als wij arriveren. Dat er al mensen staan te wachten bij de ingang is normaal. Echter, als de mensen een half uur voordat de zaal zijn deuren opent al in grote getale aan komen lopen, weet je dat het niet zomaar een concert gaat worden.

Eenmaal binnen begint iets later dan aangekondigd voorprogramma I Am Oak. I Am Oak is het alter ego van singer-songwriter Thijs Kuijken. Met zijn vierkoppige liveband brengt hij breekbare liedjes die dwars door je ziel snijden. Jammer is echter dat de ronduit asociale Nederlandse concertgangers hun mond niet kunnen houden en Kuijken zichzelf zo niet eens kan verstaan tijdens de intieme liedjes. Ergernis ten top!

Blaudzun laat iets langer op zich wachten en de spanning bij het publiek is duidelijk voelbaar. Om iets voor tien worden de lichten gedimd en verandert Doornroosje in een ware “midnight room”. Uit het donker komen de leden van de liveband het podium op, gevolgd door Blaudzun zelf. In de ene hand zijn akoestische gitaar en in de ander een glas whisky. Hij is wat verkouden legt hij later uit, en moet af en toe zijn keel smeren.

Nog maar net op het podium wordt er afgetrapt met het swingende Sunshine Parade, gevolgd door het beklemmende February Flare. De toon is gezet, en zo ook de sfeer. De oude liedjes als Revolver worden mooi afgewisseld met de nieuwe, zoals het pakkende Quiet German Girls en het ingetogen Streetcorner Shouter.

Blaudzun weet het publiek verder te betoveren met het epische Jezebelle en het onwerelds mooie Midnight Room, waarbij de twee discobollen die op het podium staan los van elkaar worden beschenen door een spot. De magie is compleet en het publiek is volledig in extase.

Na wat parels van zijn debuut wordt Blaudzun alleen op het podium achtergelaten met slechts een ukelele. “Dit is mijn vriendinnetje uit Barcelona”, spreekt hij zacht en een competitie om “haar” een naam te geven is begonnen. Als een verliefd paar brengen ze samen Wolf’s Behind The Glass en het wordt doodstil. Het kippenvel bereikt bij ons eenzame hoogtes.

De avond wordt verder ingekleurd met het nachtelijke Blindspot, waarna Blaudzun het podium kort verlaat. Hij keert terug met de Bob Marleycover Redemption Song, het mooie The Choking Game en Loveliesbleeding, het titelnummer van de ep waarmee zijn carrière in 2007 begon.

Hij geeft nog een tweede toegift en sluit het concert in stijl af door She’s A Gentleman te spelen, waarmee ook zijn debuutalbum afsluit. Hij verdwijnt vervolgens in het donker, het licht gaat weer aan en Doornroosje ontwaakt. Blaudzun wist met zijn prachtige liedjes en bizar mooie stem zijn publiek op magistrale wijze te betoveren en liet het verstild achter.