Black Mountain - Amber in Wonderland
Ancienne Belgique, Brussel, 6 oktober 2010
Zelfverklaarde kenners van indierock waren het aan hun status verplicht om op vijf oktober af te zakken naar de Ancienne Belgique. Zodoende ontbraken wij - net zoals Jan Paternoster van The Black Box Revelation - niet op de afspraak. Die avond was er namelijk een tête à tête voorzien met Canada's best bewaarde muzikale geheim, met name Black Mountain.
Toch komt hun psychedelische retrorock niet helemaal uit het niets opdoemen. In 2005 mocht de band voor Coldplay - ja, dat softrockgedoe van Chris Martin - het voorprogramma verzorgen en sierde ze in 2007 de soundtrack van de megaproductie Spiderman 3. Om maar te zeggen dat de groep al een hele poos aan de weg timmert en met deze derde plaat misschien definitief kan doorbreken, hoewel dat dat net het laatste is waar ze zelf van wakker liggen.
Alvorens deze neohippies ons in hogere sferen brengen, kregen we Tweak Bird voor de kiezen. Deze twee broers - met mooie referenties zoals Tool waarvoor ze reeds een tournee mochten openen - brengen met enkel bas en drum een potig geheel dat men onder de noemer 'stoner' kan categoreren. Bij aanvang van hun concert waren wij nog enthousiast over hun doorbeukende riffs en cymbalen, maar gaandeweg begon door gebrek aan variatie de verveling toe te slaan. Eenmaal je begint met je af te vragen of dit nu een nieuw nummer is of hetzelfde dat overkill-gewijs drie maal opnieuw opstart, mag je toch stellen dat er een probleem is.
Hoewel Bird de achternaam van beide heren is, kan dit wat ons betreft ook verwijzen naar hun smurfenzang, die vaag wel iets weg heeft van getsjilp. De guestperformance met de saxofoon was leuk maar ook niet meer dan dat.
Na een lange intro met rode lichten die de zaal inschenen, kwamen de vier mannen en frontvrouw Amber het podium op en zetten hun show in met Wilderness Heart, het titelnummer van hun recente plaat, die de groep zelf beschrijft als hun meest metal- en folkgericht album. Met de stevige drums en beukende bas ging dit nummer absoluut de eerste richting uit. Zo hebben ze nog wel wat nieuwe songs die rechttoe-rechtaan gaan en die we in Brussel ook live mochten ondergaan. Zoals Let Spirits Ride en single Old Fangs, die dankzij het Moogorgel en de samenzang tussen Amber en opperhippie Stephen McBean het typische Black Mountain geluid voortbrachten.
Uiteraard kwamen ook de krakers van 'In The Future' aan bod. Songs van epische grandeur als Wucan en Queens Will Play die je meeslepen in een muzikale tocht. Als toegift kregen we nog Druganaut, dat nog maar eens illustreert dat de wah-pedaal en de solo perfecte maatjes zijn. Echt enthousiaste praters zijn de bandleden niet, maar hun muziek staat als een huis, of in hun geval een woonwagen.