Billy The Kill - Het zou wel eens luid kunnen worden

De Casino, Sint-Niklaas, 7 maart 2012

Een goed half jaar nadat Go On door MNM uitgeroepen werd tot 'Big Hit', staan de mannen van Billy The Kill klaar met een nieuw album. ‘2012’ heet-ie, en hij werd afgelopen weekend voorgesteld in De Casino in Sint-Niklaas. Wij konden daarbij natuurlijk niet achterblijven en stonden op post!

Als we helemaal eerlijk moeten zijn, stonden we niet meteen te springen om een hele avond door te brengen al luisterend naar punkpopachtige toestanden. Want dat is toch wat wij in Go On, het voorsmaakje van de nieuwe plaat, hadden gehoord. Het werd er niet beter op toen we de zaal vol zwartgebleste, studriem dragende jongelingen binnenstapten. We voelden ons zelfs lichtjes ongemakkelijk toen we opmerkten zowat de enigen te zijn die geen T-shirt van A Day To Remember, All Time Low, Billy The Kill zelf, of welke groep van dat genre dan ook, droegen.

Veel tijd om daarbij stil te staan hadden we niet, want Only Seven Left kwam het podium al opgestapt. Een primeur, want voor deze Nederlandse vijfeenheid was het de eerste keer dat ze in België mochten spelen. Een risico misschien want voor een nieuw publiek spelen is sowieso niet evident en al helemaal niet als de nieuwe plaat nog niet uitgekomen is.

Higher, een nummer met veel ooh-oohs dat het zeker niet slecht zou doen op grotere festivalpodia en hier in De Casino, ook werkte, zat aan het begin van de set. Net als Is It Me is het nummer voorzien van een piano in- en outro, wat meteen bepalend is voor de sound van Only Seven Left. 

Toch lijkt het dat ze met hun nieuwe album meer elektronische invloeden toelaten, zoals in Love Will Lighten The Dark. Met Stay With Me sloten ze hun set af en, hoewel we vermoeden dat hun publiek vooral bestaat uit meisjes onder de zestien, geloven wij dat er voor deze sympathieke noorderburen zeker een toekomst is weggelegd in België.

Only Seven Left kreeg het publiek wel mee, maar het feestje begon pas echt toen de eerste noten werden ingezet door Billy The Kill. Al snel bleek dat we ons toch ietwat vergist hadden wat betreft platte punkpoppigheid: Billy The Kill bleek harder dan we dachten en daar waren we niet kwaad om. Al bij het tweede nummer werd er naar hartenlust gestagedived en de eerste moshpits bleven ook niet lang uit. Zeggen dat Niels van Cauteren en co de zaal uit hun dak kunnen laten gaan, is bij deze een understatement.

Hoogtepunten van de avond waren zonder twijfel Let It Go, Spit It Back en Go On, dat live een pak beter klinkt dan op plaat. Na Do It All verlieten ze het podium, maar na luid We want more-geroep kwamen ze terug om hun publiek nog vier bisnummers voor te schotelen. Een cover van Break Stuff van Limp Bizkit, Shine en Billy I Kill You was wat we voorgeschoteld kregen. Afsluiten deden ze met Spit It Back, waarbij de haren in de lucht en de pintjes op de grond vlogen.

Zelfs voor wie geen voorstander is van welk genre dit dan ook moge zijn, live is Billy The Kill een aanrader. Misschien wel een goede tip: neem oordopjes mee, want het zou wel eens luid kunnen worden!