Best Kept Secret Festival - Dag 2: fotoreportage

Beekse Bergen, 13 juni 2025 - 15 juni 2025

Dag twee van Best Kept Secret Festival was er één zonder de voorspelde stortvloed. Tenminste, er viel geen regen. Muziek was er daarentegen meer dan voldoende.

Podium/tent TWO werd geopend door Seun Anikulapo Kuti & Egypt 80. Sinds zijn veertiende draagt Seun Kuti de fakkel van zijn legendarische vader Fela als frontman van het even iconische Egypt 80. Intussen drukt hij daar een eigen stempel op: rauw, rebels en vol vuur. Afrobeat à gogo met een flinke portie heavy saxofoon. Daarna mocht Kae Tempest de duivels ontbinden, bijgestaan door slechts één bandlid op synth. Zoals gebruikelijk sneuvelden er enkele heilige huisjes via een mix van rap en poëzie. Intens, eerlijk, maar bovenal menselijk. Deze bucketlist-shoot kon bij deze afgevinkt worden.

Het ONE-podium werd op dag twee geopend door Songhoy Blues. Wil je weten hoe desertblues klinkt? Zo dus. Nadien mochten Mike Skinner & The Streets het podium overnemen, waarbij Mr. Mike al tijdens het eerste nummer het publiek indook. Keep on rapping, Mike.

Als de avond valt, voel je dat het trager mag. Het ideale moment om op podium TWO Amenra los te laten op het ruim opgekomen publiek. Vijftig seconden na de start lagen er al een dozijn trommelvliezen op de bodem van het meer aan de Beekse Bergen. Amenra omschrijven als "intensief" zou hen oneer aandoen. Zoals gebruikelijk was het ondergaan, incasseren en hopen dat je nog een laatste keer je kinderen kon zien.

Terug naar het hoofdpodium, waar het Ierse punkraptrio KNEECAP opkwam als een dronken molotovcocktail: lomp, luid en heerlijk ongepast. Móglaí Bap, Mo Chara en DJ Provaí mixten scherpe satire met feestgedruis alsof het een mensenrecht was. En misschien is het dat ook wel. Geen preken, wel pinten. Geen brave boodschap, wel een opgestoken middelvinger met beats eronder. In de VS gecensureerd op Coachella, op BKS gewoon lekker politiek incorrect.

Dag 2 eindigde voor fotograaf (ku) met nog een band van Belgische bodem: Soulwax. "Part of the Weekend Never Dies" en dat was er duidelijk aan te zien en te horen. Visueel zeer aantrekkelijk, muzikaal extreem opzwepend zoals alleen de broers Dewaele dat kunnen. Aangevuld met extra backingvocals, extra synths en drie (drie, drei, tros, three, tres, tria, tre) drummers.