Best Kept Secret 2016 - Muziek doet regenachtige start vergeten

Beekse Bergen, Hilvarenbeek, 18 juni 2016

Best Kept Secret Festival was er voor zijn vierde editie opnieuw in geslaagd een fantastische line-up bij elkaar te boeken. Reden te meer om af te zakken naar de wondermooie locatie Beekse Bergen net buiten Tilburg.

Best Kept Secret 2016 - Muziek doet regenachtige start vergeten



Aftrappen deden we met DIIV. Hun tweede plaat ‘Is The Is Are’ was geen lichtverteerbare brok, maar met de juiste ingesteldheid een zeer te smaken plaatje. Benieuwd wat de heren uit Brooklyn er live van zouden bakken.

Bij aanvang viel dat wel even tegen. Ondanks het fantastische Under The Sun vrij vooraan in de set, dachten we het vrij snel gezien te hebben wegens te veel van hetzelfde. Pas vanaf het potige en met grinta en nuance gespeelde Oshin keerde de set en werd er grimmiger en met meer overtuiging gespeeld.

Christine & The Queens begon haar set tijdens een fikse wolkbreuk. Het weerhield er haar niet van om een schitterende show neer te zetten. Ze bewees bovendien dat het geen must is om met vuurwerk en pluimen in je gat op een podium te staan om een straffe preformance neer te zetten.

Door strakke, maar niet te afgelijnde en te veelvuldig doorgetrokken choreografieën, door een beperkte, maar straffe band binnen een bepaald kader ruimte te geven en door er als frontvrouw te staan als een huis, zette ze een oerdegelijke festivalset neer. Haar drie bekendste nummers It, Christine en Sainte-Claude zaten mooi verdeeld over de set. Daarnaast kregen we nog een heerlijke cover van het Belgische Pump Up The Jam op het bord.

Voor show moest je niet bij Beach House zijn. Wie echter open stond voor een dromerige trip, was bij hen absoluut aan het juiste adres. Met hun typische sound waar ze ondertussen al zes platen lang mee weten te vervoeren pakten ze zonder problemen de tent van Stage Two in.

De stem van Victoria Legrand klonk breekbaar en fragiel, maar tegelijkertijd bijzonder kordaat, terwijl Alex Scully samen met de band voor de meest wonderlijke klanktapijten wist te zorgen. De combinatie van beiden tekende voor een ingetogen nu eens slepende, dan weer kabbelende set met bij momenten bijzonder venijnige en pittige uithalen.           

Het was vooraf zeer de vraag in welke gedaante we kameleon Beck zouden treffen. De man is zo getalenteerd dat hij bij wijze van spreken met alles wegkomt. Soul, funk, rock, psychedelica, rustige folk en zelfs pop. De man zal gedacht hebben: “Kiezen is verliezen”, en deed het gewoon allemaal.

Zo kregen we naast openingssong Devil’s Haircut alle hits van Loser, over New Pollution, Sexx Laws en Girl tot E-Pro op ons bord. Daarnaast serveerde hij nog een pak minder bekende albumsongs.

Van zijn recentste singles passeerde Dreams de revue met een heerlijk uitvergrote bridge, maar ontbrak jammer genoeg WOW. Beck koos duidelijk voor een vooral uptempo set, maar toch waren we enorm verheugd met de keuze van de rustige nummers Lost Cause en Blue Moon.

In slotnummer Where It’s At kreeg de band de ruimte om één voor één een showtje te geven wat leidde tot een heerlijke mashup met China Girl van Bowie en 1999 van Prince.

Beck ziet er nog steeds uit als een twintigjarige sul, maar eenmaal op een podium is hij niet te houden. Ze gaan van ver mogen komen om hier nog over te gaan dit weekend…

18 juni 2016
Patrick Blomme