Ben Khan - De officieuze start van de zomer
Botanique, Brussel, 10 april 2015
De jonge Londenaar Ben Khan is wat je een product van 2015 kan noemen. Zijn sound begint bij de huidige o zo populaire synthesizerpop, maar Khan verknipt die eigenwijs met zware beats. Tevens grijpt hij terug naar vintage sounds als funky baslijnen en bluesy gitaarriffs met als resultaat dat deze collage van oud en nieuw zowel vernieuwend als vertrouwd klinkt. Dinsdag kwam hij voor het eerst optreden in België – in een volle Rotonde van de Botanique.
Met zijn ep “1992” (refererend naar zijn belachelijk jonge leeftijd) presenteerde Khan een album waaraan hij jaren lijkt gesleuteld te hebben. Over elk detail werd grondig nagedacht en geen enkel element is overbodig. Hierdoor kan je deze ep tot een van de betere plaatjes van 2014 rekenen. Het was dan ook uitkijken naar of en hoe hij deze plaat ook live zo gepassioneerd zou kunnen brengen.
Daarvoor bracht de producer drie vrienden mee die zich respectievelijk achter drums en twee synthesizers schaarden. Zelf nam Khan de elektrische gitaar voor zijn rekening. Een goede formule, zo bleek, want ook tijdens het concert kwamen alle kleurrijke details van de ep naar voren. Ben Khan bleek bovendien een prima gitarist te zijn, al mocht de verhouding tussen zang en instrumenten wat anders aangepakt worden: wanneer beide synths bespeeld werden, verdween Khans stem te vaak in de mix, zoals bij Eden, een van zijn beste nummers.
Dit hield echter niemand tegen om voluit te dansen bij het trage, maar zwoele Drive (part 1) of bij topnummer Youth. Een prangende zweetgeur in de zaal was dan ook het logische gevolg en de start van de zomer werd meteen ook binnenskamers voelbaar.
Het enthousiasme van de dansers had helaas geen weerslag op Khan zelf. Of het nu verlegenheid of desinteresse was, ieder contact met het publiek bleef uit. Nochtans is de Rotonde de perfecte zaal om een intiem concert neer te zetten. Uitbundig entertainment, was niet nodig geweest, maar nu leek het erop dat Khan gewoon zijn lijstje met nummers afliep.
En die set was bovendien niet bijster lang. Na iets meer dan een half uur met daarin al twee nieuwe (maar wel zeer goede) nummers (1000 en Zenith) begon Khan al aan zijn bis met Savage. Dit lied werd ingeluid door een uitgesponnen intro waarbij de zanger even naar de achtergrond verdween, maar ontpopte zich tot een heus anthem. Ondanks de vele schoonheidsfoutjes knalde Khan ons dan toch de zomer in.