BEAK - De slechtste combinatie geluiden in de wereldgeschiedenis

Botanique, 25 januari 2020

De derde plaat van BEAK> dateert alweer van 2018, maar ook zonder nieuw album onder de arm is de band van Geoff Barrow altijd welkom. Ook nu weer werd het een passage waarbij de muzikale boog retestrak gespannen stond, maar tussen de songs mocht er vooral gelachen, gegierd en gebruld worden.

Grote ogen trekken, dat kon ook. Bijvoorbeeld bij opwarmer Paddy Steer, een soort kosmische busker uit Manchester. In zijn eentje was hij tegelijk koning, keizer en admiraal in zijn multi-instrumentalistische universum. Kleurrijk en parmantig uitgedost als hogepriester of ruimtevaarder deed hij de zaal zweven op new age-klanken die uitmondden in funky krautrock. De sympathieke eenmansband was een prima opener voor wat zou komen en kreeg terecht het soort van applaus waarop de meeste voorprogramma’s jaloers zouden zijn.

BEAK> trapte af met The Brazilian en Brean Down, het openingsduo van de recentste plaat ‘>>>’. Barrow excuseerde zich al meteen dat ze van onze regering niet luider dan honderd decibel mogen. “We hebben geen regering”, riep een toeschouwer. “Ik wou dat wij er geen hadden”, repliceerde bassist Billy Fuller gevat. De grappen en grollen waren een rode draad door de avond. Na Egg Dog (“Steek de discolichten maar aan”!), had de band het over de reacties die onder de song verschenen op YouTube. Na de KEXP-sessie (“O, kennen jullie KEXP? Trendy fuckers!”) werd dit nummer als eerste teaser online geplaatst door het radiostation. Barrow, Fuller en Will Young (“Onze millenial met een internettelefoon”) gaven een bloemlezing uit de commentaren, met als uitschieter: "This is literally the worst combination of sounds in the history of the world".

Een momentje zelfrelativering, waarna het trio vlijmscherp verder musiceerde. Als waren het drie huurmoordenaars die gezapig aan de toog de pilsjes leeglurkten om even later in koelen bloede hun slachtoffers feilloos om te leggen. Na elk keuvelend intermezzo zette BEAK> de zaal in een handomdraai terug op de rails van hun razende rit. Na Life Goes On, uit de gelijknamige ep, die vorig jaar verscheen, werd de formaliteit om even van het podium te verdwijnen geschrapt en ging het direct richting bisnummers. De band uit Bristol sloot af met Battery Point en Blagdon Lake, twee songs uit de debuutplaat. En uiteindelijk ging ook de rookmachine - waar een fan al het hele optreden om had gevraagd - in actie. Eind goed, al goed!