Battles - Suiker

Botanique, Brussel, 5 november 2015

Veertien uur gezinstherapie en de ouderlijke eer kostte het ons: in 2007 lieten we zoonlief, toen vier, ‘Mirrored’ horen. Het ventje begon op slag alles te loopen. De juf, zijn beste vriendje, god, zelfs zijn bloedeigen moeder. Wisten wij veel.

Battles - Suiker



Sindsdien is er zoveel gebeurd. Leren fietsen, boegbeeld Tyondai Braxton die de band verliet, het eerste vriendinnetje, een prachtplaat vol gastvocalen, pril puberschap, het volledig instrumentale ‘La Di Da Di’. Alles gaat zo snel.

John Stanier is iemand die daar geen last van heeft. Zijn consistente en minimalistische drummerschap is onmisbaar voor de Battles-sound, vormt zo’n beetje de spieren, waar de loops de ruggengraat zijn. Stanier trekt zich weinig aan van het feit dat Ian Williams en Dave Konopka links en rechts van hem pingpongen met geluid. Zij trekken zich op hun beurt dan weer weinig aan van het publiek. De enige pogingen tot conversatie, middenin en op het einde van de set, beperkten zich tot een minimum.

Niet erg; spraakwatervallen en instrumentale muziek vormen niet het beste koppel. Toch was er iets afstandelijks aan de show. Battles was springballen, neon en suiker, maar Battles was ook: de grens van explosie nabij weten en die nooit aanraken. Daar hoeven we verder niet moeilijk over te doen, dat deden zij ook niet.

De set werd ingeluid met een valse start (iets met een loop die niet werkte), en groeide vervolgens in intensiteit. Vooral de tweede helft van de set was om van te smullen. Tyne Wear, interludium op plaat, was de stuwende voorbode van Summer Simmer en een machtig Atlas (Youtube die Jools Holland-versie!). 

Uit de eerste helft onthouden we vooral FF Bada en Ice Cream, als toetje werd het The Yabba. Battles boeide, ondanks het traag op gang komen, en bleef boeien; wie vertrouwd is met de muziek hoeft het eigenlijk niet te verbazen dat die live gemakkelijker meesleept. 

Vond u ‘La Di Da Di’ dus niet even spannend als de fantastische eerste twee, maar hebt u een klein beetje zelfrespect, dan zorgt u dat u de volgende keer gewoon ook een ticket heeft. En met die kleine komt het vast ook goed.

5 november 2015
Kasper Cornelus