Bastille - Nieuwe poprockhelden

Ancienne Belgique, Brussel, 19 april 2013

Het was druk aan de AB. De Brusselse band Puggy begon aan hun uitverkochte driedaagse in de grote zaal terwijl Bastille de Club voor zijn rekening mocht nemen. Ook deze was volledig uitverkocht en aan de smeekbedes voor tickets - online en aan de deuren van de zaal -  te zien zou de zaal wellicht twee maal zo groot kunnen geweest zijn.

Het Gentse collectief Stavroz mocht de avond openen. De groep, die normaal uit vijf leden bestaat, deed het vandaag en petit comité. Met twee dj’s en een gitarist hadden ze geen moeite om de warme temperaturen van buiten mee naar binnen te brengen.

Een remix van Gabriel Rios’ Broad Daylight was de start van een half uur durende set vol zomerse vibes. Met een drankje in de hand ontbraken enkel een paar stoelen en een tafeltje om het “terrasjesgevoel” compleet te maken. Helaas nodigt een terras uit tot gezellig keuvelen waardoor de aandacht vasthouden moeilijk bleek.

Met twee kleppers van singles en de cd ‘Bad Blood’ die in menig eindejaar lijstjes zal staan is Bastille ondertussen uitgegroeid tot de nieuwe helden van de poprock. Iets wat meteen duidelijk werd bij het opkomen. Onder oorverdovend applaus werd titeltrack Bad Blood ingezet. Ook het minder bekende The Silence werd op die manier onthaald.

Maar het Londense kwartet kwam pas helemaal op gang bij het tragere Overjoyed. De volop meegezongen ballade gaf Dan Smith duidelijk een boost. Iets wat resulteerde in een brede smile, die nogal tegenstrijdig was met de boodschap van Weight Of Living Pt.II. Maar je hoort ons niet klagen: deze live-uitvoering overtrof de kwaliteit van de studioversie met gemak.

De veelzijdigheid van Bastille werd duidelijk tijdens What Would You Do?¸ een cover van City High. Het nummer was te vinden op de gratis mixtape ‘Other People’s Heartache Pt.I’. Was, want wegens een dreigende rechtszaak mogen deze jonge heren het niet meer gratis aanbieden. Dus nodigde Smith de aanwezigen uit om het via de piratebay’s van deze wereld illegaal te downloaden. De snelle beats in combinatie met de verschillende zanglagen - en ook een beetje de boosheid - zorgden voor opzwepende energie!

Icarus was ronduit indrukwekkend. De krachtige percussie-intro blies je weg. Maar in al dit bombast werd de melodie niet vergeten. Het feit dat Smith zelf maar af en toe op een trommel sloeg liet hem toe volledig los te gaan en alle emotie in zijn stem te steken. Het dak ging er vervolgens helemaal vanaf met Of The Night, een mash-up van Rythm Is A Dancer  en The Rythm Of The Night. De dancevibes zorgden ervoor dat niemand nog stil kon blijven staan.

Dat de twee singles het hoogtepunt van de avond werden was op voorhand te voorspellen. Flaws werd een samenzang waarbij meester Smith perfect zong en dat ook even kwam bewijzen in het publiek. En Pompeii deed de aarde beven alsof de Vesuvius aan het uitbarsten was, vrolijk begeleid met een "Lion King-achtige melodie” (zoals hij het zelf noemde).

Met een zeker wij-waren-erbij-gevoel ayo-den we de warme nacht in, er rotsvast van overtuigd dat Bastille een grote toekomst tegemoet gaat. Next stop: de Marquee van Rock Werchter!