Balthazar in Parijs - Dites leur qu'on les adore!
Le Trianon, Parijs (Frankrijk), 14 februari 2014
Hotel Le General, waar wij logeren, is min of meer vaste prik bij Belgische muzikanten op doortocht in de lichtstad. Onder meer dEUS logeerde hier al meermaals en ook de passage van Balthazar – zij slapen vannacht in de tourbus - gaat niet ongemerkt voorbij. Het kamermeisje en de receptioniste hebben allebei kaartjes voor vanavond. “Ils sont génial!”, en “Dites-leurs qu’on les adore”, wordt ons nog op het hart gedrukt wanneer we de deur uitgaan op weg naar Le Trianon. Balthazar is everywhere.
Ook backstage zit de sfeer er goed in. “Deze tournee is super”, vertrouwt Jinte Deprez ons enkele uren voor het uitverkochte optreden toe. “De nieuwe single heeft echt wel iets teweeg gebracht. Eigenlijk hebben we gewoon een truukje gepikt dat we andere groepen zagen toepassen: middenin een tournee een nieuwe single uitbrengen om de boel wat te boosten. Maar het werkt. Sedert Leipzig is uitgebracht verkopen we de ene na de andere show uit, zelfs in Londen. En dat heeft z’n voordelen. Zo proberen we nu telkens Stella op onze rider te laten zetten. Want elke dag een ander nationaal bier, dat gaat toch serieus op je spijsvertering werken. Niet dat het altijd lukt, maar als de zaal uitverkocht is, zoals vanavond, dan doen ze toch een extra inspanning.”
En mogen we iets speciaals verwachten van de Belgische concerten?
Jinte Deprez: Wel … een vrij lange set wellicht. Vanavond spelen we achttien nummers, waarvan vier nieuwe. Alle vier uptempo en misschien niet ons meest technisch verfijnde werk, maar wel heel plezant om te doen en die nieuwe nummers geven de set een nieuw elan
Geen loze woorden, blijkt even over negen. Het speelplezier straalt van de groep af en zo’n vijftienhonderd Parijzenaars eten van bij de eerste tonen van Lion’s Mouth uit Belgische hand. Simon, Maarten en Jinte op één lijn in strakke colbertvestjes-op-maat, Patricia glinsterend van de lovertjes en Christophe, als vanouds, een drummende lust voor het oog.
De nummers volgen elkaar snel op, er zit vaart in het concert. Balthazar speelt hier een van de langste sets ooit, maar de tijd vliegt voorbij. The Man Who Owns The Place is beheerst, understated en toch broeierig. En het kan bogen op een van de beste teksten in het reeds indrukwekkende oeuvre van Maarten Devoldere. Wat zouden we dit nummer graag eens door Leonard Cohen horen coveren.
Leipzig, de knappe, nieuwe single zit hier in Parijs perfect in het vel, maar je zou het net zo goed met een Tom Barman-stem (en in een dEUS-arrangement) kunnen brengen. Joker’s Son gunt ons in deze versie – met new-wave-intro en Jake Bugg-achtige zang van Jinte – een vooruitblik op wat een hele mooie zomer lijkt te gaan worden en 15 Floors doet de houten concertvloer daveren zoals alleen Suds & Soda dat hier ooit deed. Het wordt steeds moeilijker om Balthazar concerten tegen elkaar af te wegen. Het concert in La Cigale van vorig jaar leek nog nauwelijks voor verbetering vatbaar, maar vanavond zijn ze nog beter. Relexter, nog meer in control.
Na de show, met de zaallichten aan en terwijl het publiek blijft juichen, neemt Simon Casier , zoals hij sedert jaar en dag doet, vanop het podium een foto van de fans. Na afloop vragen we of hij ons de foto wil sturen.”Bah ja”, antwoordt de bassist, “In lage resolutie en als je er “Copyright Simon Casier” bij zet”.