Autumn Falls 2015: STADT - Indrukwekkend onderschat

N9, Eeklo, 8 november 2015

De band STADT, "met deejteej", zoals zanger Fulco Ottervanger het zo typisch zegt, is misschien wel één van de best bewaarde geheimen uit de Belgische muziekscene. Tot het Meetjesland zijn ze in elk geval nog niet goed doorgedrongen te merken aan de magere opkomst in Muziekclub N9. Geheel onterecht trouwens!

Voorprogramma Voodooland mocht vooraf de boel al eens door elkaar rammelen. En dat deden ze een tikkeltje nonchalant - some people call it rock ‘n roll - maar vooral met vette gitaren, stuwende ritmes, een verfrissend orgeltje en veel, zelfs heel veel reverb op de stemmen. De gitaar van frontman Pieter De Busschere wou niet altijd mee en de songeindes waren zo nu en dan wat aan de slordige kant, maar de songs an sich waren er. En laat dat nu net de basis zijn.

STADT begon haar set met een lange, opbouwende intro om uiteindelijk van wal te steken met huidige single Catch Or Fall met heel veel nuance doorheen de song. Onmiddellijk daarna volgde één van onze persoonlijke favorieten uit de tweede en pas gereleasete plaat ‘Escalators’.  In Be Aware werd het ongelofelijk straffe en strakke van de ritmesectie extra in de verf gezet.

Wie van STADT een voorspelbare set dacht te krijgen was echt wel met verkeerde verwachtingen gekomen. De heren durven er immers al eens op los jammen tijdens de nummmers. Zo werd Escalators nog breder en intenser uitgesmeerd dan dit al het geval was op plaat, klonk Voice Of The Land vooral als een instrumentale postrocksong met slechts twee keer een korte zangpassage en werdt The Public Man uiterst eigenzinnig. En alles werd live uitvergroot in vergelijking met de studioversies.

Nummers als The Picture Game en False Alarm hadden iets lichtvoetigs en ontwapenend eerlijks terwijl Human Interference,  dat daar tussenin zat, bijna manisch depressief was met de vele, onvoorspelbare, maar fantastische stemmingwissels.

Slecht een nummer uit debuutplaat ‘Kind Of Diversion’ had de setlist gehaald, maar met het verbeten Castle Girl koos STADT wel een van dé songs uit dat album.

Afronden werd gedaan met de openingssong en vooruitgeschoven single van ‘Escalators'. Aching  Not To Call klonk dreigend, maar vooral dwars en funky. Een beetje zoals we STADT zouden kunnen samenvatten.

STADT maakte een indrukwekkende passage in de N9. Steeds psychedelisch, avontuurlijk en vol goesting. Nu eens trekken de bizarre synthgeluidjes de aandacht, dan weer trekt de ritmesectie de boel op gang of scheurt de gitaar een eind weg. Een volgend moment gaat de zang omstuimig aan de haal of trekt de groep een muur van solide geluid op. Wij waren alvast helemaal mee en u zou dat ook moeten zijn.