Autumn Falls 2012: Mombu - Gentle Veincut - Muziek voor gevorderden

Magasin 4, Brussel, 4 december 2012

Op de laatste dag van Autumn Falls maakten we ons klaar om er met een knal en pijn aan de oren uit te gaan. Al die zullen te Magasin 4 gaan, zullen mannen met baarden zijn. Of vrouwen die van het hardere werk houden.

Over Gentle Veincut kunnen we kort zijn. Het voorprogramma klom wat futloos op het podium en begon aan hun set. Met niet al te ingewikkelde muziek sprokkelde de band hier en daar wat hoofdschudden, maar echt enthousiaste reacties kregen ze niet. En terecht.

Voor muziek die zo rechtdoor gaat, stonden de Duitsers veel te statisch. Nauwelijks tot geen beweging leidde tot teleurstelling. De zangeres eindigde met: "I’m a bit sick (wat duidelijk te merken was) and we’re old, so we’ll stop now." Dat verklaart veel.

Toen de Italianen van Mombu het podium betraden, weerklonk er gejuich. Met enkel een drumstel en een baritonsaxofoon keken we uit naar een verrassend optreden in een genre dat omschreven wordt als afronoise.

Vanaf het eerste nummer was het al duidelijk. Dit werd erop of eronder. En het leek eronder te worden. Het begrip "muziek" werd volledig tenietgedaan, toen Luca T. Mai hier en daar op zijn saxofoon stootte in een eindeloze herhaling. Ronken en brullen met een sax zolang het hem beliefde. We werden er zowaar bang van. De enige afleiding bestond uit gepruts met effectjes en een eenzaam, luchtig moment, dat te lang werd aangehouden.

Eens we het eerste deel doorstaan hadden, kwam echter de ware kracht van Mombu naar boven. De drummer schudde een geweldige solo uit zijn stokken en blies het publiek weg. Ook de baritonsaxofoon boeide meer en meer. Veel meer variatie, veel meer verhaal. Waren we dan toch te vroeg met ons oordeel?

Een waardige afsluiter van Autumn Falls was het niet. Interessant was het wel.