Architects - De perfecte uitlaatklep voor uw winterdepressie

Lotto Arena, 25 januari 2024

Een koele winteravond in januari. Vriezen deed het niet, maar gelukkig werden we ook niet meteen van het weer van de voorbije dagen. Wij namen onze dikste dunne jas en trokken naar de Lotto Arena om op te warmen in de moshpit.

Loathe lieten we vanwege tijdsgebrek aan ons voorbijgaan, al stonden er bij aankomst meer dan genoeg bezwete lichamen te wachten op de volgende mosh-sessie.

Het was Spiritbox, die voor ons de avond openden, en zij toonden wat ze zoal in de mars hadden. Het waren daarbij vooral de talenten van leadzangeres Courtney Laplante, die ervoor zorgden dat je een heftige rollercoaster moest doorstaan. Maar ook muzikaal ontbrak het hen niet aan talent. Manlief, gitarist en medeoprichter van de band Mike Stringer gaf immers ook stevig van jetje. Dat deden ze onder meer met Jaded. Sam Carter (van Architects) kwam trouwens nog een handje toesteken om het publiek al een voorproefje te geven tijdens Yellow Jacket. Ironisch genoeg deed hij dat in een zwart-rode vest van Manchester United. Wij voegden intussen een paar nieuwkomers aan onze playlist toe en misschien is Spiritbox wel voor herhaling vatbaar.

Maar uiteindelijk kregen de fans waar ze voor gekomen waren: letterlijk drie verdiepingen aan metalcore met Sam Carter als kers op de taart. Architects stak van wal met nieuwe single Seeing Red. Als hyperkineten dansten gitaristen, bassist en frontman in het rond met Dan Searle aan de drums pal in het midden. Deep Fake zorgde er vervolgens voor dat er de nodige schwung in de zaal zat.

'For Those Who Wish To Exist' was verrassend genoeg het album dat de setlist domineerde met Impermanence, Discourse Is Dead, Little Wonder en nog vijf andere songs. Bij Hereafter en Doomsday werd traditioneel het verlies van medeoprichter Tom Searle aangehaald en herdacht. En daarin participeerde het publiek (wij inclusief) heel graag door uit volle borst mee te zingen.

Verder was er voor elke Architects-fan wat woms en werd ook ouder werk opgevist. Deathwish, Gravedigger en These Colours Don’t Run sloegen aan bij iedereen, die al van in het begin meeleeft met de band uit Brighton. Laatstgenoemde song was bovendien ook aanleiding tot de grootste moshpit van de avond, die uiteindelijk zelfs uitmondde in een wall of death.

New Moral Low Ground was het moment de gloire van gitarist Adam Christianson, die monden deed openvallen met een geniale solo. Zalig singalongmoment Meteor bewees wat voor een geweldig publiek wij Belgen kunnen zijn - excuus voor de arrogantie. Met grootste hit Classic Symptoms of a Broken Spirit: When We Were Young kwam er daarna een einde aan de reguliere set. Na ons tien minuten op de honger te laten zitten, mochten we “All the gods have abandoned us!” meebrullen bij Nihilist om dan de avond finaal af te sluiten met Animals en een boel confetti.

Architects stelde ons nog nooit teleur en zorgde voor een stevige dosis vitamine m(etal), meer dan genoeg om de winter door te komen.

Foto: Nathan Dobbelaere (CPU)