Arbeid Adelt - 40 jaar en daarna nooit meer - Arbeid Adelt nu al vier decennia
De Roma, 11 september 2021
Alles (en iedereen) komt terug, zo wordt wel eens beweerd. En dus besloot ook Arbeid Adelt! om de veertigste verjaardag te vieren, en dit met een jubileumconcert in De Roma. Behoorlijk exclusief, zou je dan denken, en daarom hadden we zaterdag toch iets meer fans (al dan niet van het eerste uur) verwacht op deze afspraak. De afwezigen hadden alleszins ongelijk.
Prettig gestoord opperhoofd Marcel Vanthilt verscheen iets na acht solo op het podium en flitste ons ogenblikkelijk terug naar de beginperiode van de band. Max Alexander en David Salamon (pseudoniemen voor Marcel en Jan Vanroelen) maakten toen de backingtracks met behulp van Tupperwaredozen en een paar spotgoedkope synths. Eén en ander namen ze vervolgens op met een cassetterecorder en het resultaat werd tijdens de optredens live ten gehore gebracht. Eén van die experimentele soundscapes kregen we ook de eerste minuten van het concert in Antwerpen op ons bord, ondersteund door visuals die ons al evenzeer terugvoerden naar begin jaren tachtig.
Hierna sprak Marcel de aanwezigen toe en kwam de aap uit de mouw: dit concert had bijna niet plaats gevonden. Zowel Jan Vanroelen als gitarist Luc Van Acker moesten namelijk omwille van gezondheidsredenen verstek laten gaan vanavond. Vanthilt ging echter ijverig op zoek naar een drietal andere, jonge muzikanten en vond die gelukkig ook. Zo kroop Andrew Claes (saxofonist bij STUFF.) in de rol van Vanroelen en stal Justine Bourgeus aka Tsar B de show op viool, synths en theremin. En ze mocht zich bovendien ook even Dani Klein wanen, toen Stroom aan bod kwam en om vrouwelijke vocalen vroeg.
Maar toen was de set al even gevorderd. Het opzet was namelijk om terug te kijken op veertig jaar Arbeid Adelt! in chronologische volgorde. En dus was de aftrap voor de allereerste singles, Ik Sta Scherp en Belpopklassieker De Dag Dat Het Zonlicht Niet Meer Scheen. Dit werd aangevuld met nog een reeks songs uit debuut ‘Jonge Helden’ (1983), waaronder het heerlijk spooky De Man Die Alles Noteert, een uitgebeend Roodborstje en een hilarisch 65+. Zelfs Het Amusementsbedrijf, het leuke b-kantje van De Dag…, haalde de speellijst vanavond en klonk lekker vintage.
Tussendoor entertainde Vanthilt - wat had u anders verwacht? - het publiek op de hem typerende, zelfrelativerende manier met grappige bindteksten. Zo beweerde hij Lekker Westers, wellicht de grootste hit die Arbeid Adelt! ooit scoorde, zelf beu gehoord te zijn na al die jaren. Wat niet wegnam dat het hier prima gespeeld werd en dus één van de hoogtepunten vormde in de set. Ook materiaal van latere datum als Nergens Heen, Popcornmario en Apparaat viel in onze smaak. Enkel Hond (het absurdistische B-kantje van Spannend en naar eigen zeggen Vanthilts favoriete AA!-nummer) en Johnniie Sexpistool vonden we minder overtuigend. Nadat het al een paar keer luidkeels gevraagd werd vanuit de zaal, kregen we uiteindelijk ook nog een opgefriste versie van vroege dansvloerklassieker Death Disco voorgeschoteld. Waarvoor dank, Marcel en co!
Terugkeren - nu ja, in realiteit bleef Vanthilt gewoon staan waar hij stond - deden ze daarna nog met een geslaagde cover van één van de elektronische voorbeelden voor Arbeid Adelt!, te weten DAF (Der Mussolini). En - onder het motto brood en spelen? - De Dag Dat Het Zonlicht Niet Meer Scheen en Lekker Westers werden nog voor een tweede maal van onder het stof gehaald. Dat laatste hoefde voor ons nu ook weer niet, maar laat dit detailkritiek zijn. We amuseerden ons andermaal kostelijk met deze ietwat aparte, onuitgegeven terugkeer van Arbeid Adelt! en zijn alvast benieuwd of het hierbij zal blijven.
Foto's: Tricky Troostie