Apocalyptica - De kracht van cello?s
Ancienne Belgique, Brussel, 14 november 2010
Nog een paar weken scheiden ons van 2008. Stilaan tijd om aan eindejaarslijstjes te beginnen denken dus. Eén ding staat reeds vast: de Belgische concertzaal die we het voorbije jaar het meest frequent bezochten - en die overigens, wellicht samen met z’n Brussels broertje de Botanique, ook het grootste aantal artiesten naar hier haalde - was de Ancienne Belgique. Zaterdagavond trokken we er voor de laatste maal (althans in 2007) heen, ter gelegenheid van het optreden van het Finse ensemble Apocalyptica.
De grote zaal van de AB was trouwens volledig uitverkocht zaterdag, en dat verbaasde ons niet echt. Als er immers één metalband was die we dit jaar nog eens live wilden zien, was het wel Apocalyptica. Al is het predikaat ‘metal’ in dit geval veel te beperkend, want deze uit Helsinki afkomstige formatie speelt net zo goed rock en naar klassiek neigend materiaal. Dat laatste heeft uiteraard alles te maken met hun bezetting. Het combo bestaat namelijk uit drie (zaterdag zelfs vier) cellisten en een drummer. Exact tien jaar geleden stonden ze voor het eerst op het podium van de AB. Dit om hun doorbraakalbum 'Apocalyptica Plays Metallica' kracht bij te zetten.
Hun succesverhaal begon dus met knappe, louter met cello’s vertolkte covers van klassiekers van Metallica, Sepultura en Slayer. Maar inmiddels zijn we een vijftal studioalbums verder en namen ze ook al heel wat eigen materiaal op, met de vocale hulp van diverse artiesten als HIM, The Rasmus, Nina Hagen en Max Cavalera. Live is Apocalyptica evenwel een indrukwekkende aaneenschakeling van instrumentale hoogstandjes, al laten de kerels geen gelegenheid onbenut om de fans aan te sporen luidkeels mee te zingen. Dat lukt nog steeds het best bij onverwoestbare nummers als Seek & Destroy of Enter Sandman. Maar ook de gespeelde songs uit het recente album ‘Worlds Collide’ werden laaiend enthousiast onthaald.
Nummers als Burn, de single I’m Not Jesus (op de plaat gezongen door Corey Taylor, bekend van Slipknot en Stone Sour), Stroke en S.O.S. (Anything But Love), dat in Brussel dan weer de vocale kwaliteiten van Lacuna Coil-zangeres Cristina Scabbia moest ontberen, sloegen in als een bom. Apocalyptica scoorde overigens niet enkel goede punten met z’n stevige, heftige songs, maar overtuigde ook in de ballads. Erg sfeervol was bijvoorbeeld Helden. Hun eerbetoon aan David Bowie’s Heroes. Op ‘Worlds Collide’ wordt dat nummer gezongen door Rammstein-vocalist Till Lindemann, doch ook zonder diens gastverschijning bleef deze song glansrijk overeind. Tijdens de uitgebreide bisronde, die onder meer ook het onvermijdelijke Nothing Else Matters bevatte, kwam Rammstein (met wie Apocalyptica in het verleden ook reeds toerde) trouwens nog eens langs in de vorm van de uitstekende cover Seemann. Prachtig slotstuk van een schitterend optreden.