Antemasque - Heetgebakerd mombakkes
Muziekcentrum TRIX, Borgerhout, 5 oktober 2014
Le Butcherettes, DZ Deathrays en Antemasque? Als dat geen obscuur programma is! Hoewel… achter Antemasque gaan niemand minder dan de Texaanse Lennon en McCartney schuil: Omar Rodriguez-López en Cedrix Bixler Zavala. Enige verschil met de Beatles: Lopez en Zavala zijn onafscheidelijk. Eerst als At the Drive-In. Dan als The Mars Volta. En in Trix: onder het heetgebakerde mombakkes van Antemasque.
Maatjes van Antemasque - het Mexicaanse Le Butcherettes - wijdden het podium in. Het powertrio van de gestoorde Teri Gender Bender kwam aanzetten met een bizarre mix van episch en verknipt en een constante doomsfeer. Zangeres Teri wisselde tussen gitaar, een farfisa-achtige synth en theatrale uitbarstingen. En drumster Lia Braswell sloeg er bepaald niet naast. Visueel sterker dan muzikaal, maar geslaagd als voorprogramma.
De merites van DZ Deathrays vielen minder op. De band - opnieuw een trio, deze keer van Down Under - ging in de Trix Bar mogelijk nog wilder tekeer. Maar onze radar ving weinig spectaculairs op. Ja, Death From Above 1979 is een referentie. Evenwel zonder de songkwaliteit van You’re A Woman, I’m A Machine (2004). DZ maakte ons eerder lauw dan warm.
Ter vergelijking: Antemasque strooide verbazing van de eerste tot de laatste seconde. Motor: een bulderende ritmesectie. De band is minder hardcore dan At The Drive-In, en minder prog dan The Mars Volta. Wat dan wel? Hyperdynamische, gemillimeterde rock die put uit het gezamenlijke verleden van Lopez en Zavala. The Who, maar dan anders, zeg maar.
Een song als In The Lurch was razend opwindend. Met dank aan de staccato riff, Mars Volta-drummer Dave Elitch, die geen gaatje ademruimte liet, en een hook die verdachte nummer één zou zijn in de buurt van een locus delicti. Op het einde van de set ging Lopez alsnog de Mars Volta-toer op. Met een uitgesponnen effectentapijt waarop we graag een dutje hadden gedaan.
Wie vooraan stond, zag hoe Lopez wild over het podium schaatste. Een wonder dat zijn gitaarkabel hem geen pootje lapte. Omar verscheen in de Trix Club zonder ontplofte coupe en oversized bril. Op zijn negenendertigste ziet het snarenwonder er zeventien uit. Ook Zavala koos voor minder excentriek. In zijn zwarte outfit temde hij de ene zanglijn na de andere. Opvallend is dat zijn stem voor de derde keer in achttien jaar anders klinkt. Minder schreeuwerig, en minder acrobatisch dan vroeger. Maar met meer controle.
Geweldige show dus. Dat Antemasque nu maar snel op de proppen komt met die plaat. Zodat de wereld eindelijk weet dat het nog altijd botert tussen Omar en Cedric. Het spelletje heeft nu wel lang genoeg geduurd.