Anna Burch - Sprankelende seizoensopener

Nosta, 4 september 2018

Anna Burch - Sprankelende seizoensopener

Hoewel de weergoden alle moeite deden om ons te ontmoedigen, wilden wij de opening van het nieuwe concertseizoen in de Opwijkse Nosta absoluut bijwonen. Want we hadden eerder al het bewijs geleverd gekregen dat Anna Burch dat waard was.

And Then Came Fall bleek bovendien een mooi extraatje. De alt-country van het tweetal Annelies Tanghe (akoestische gitaar, elektrische piano) en Sam Pieter Janssens (elektrische gitaren) was bescheiden, maar efficiënt. Dat had dan in de eerste plaats te maken met de sobere liedjes van dit duo en werd verder opgeluisterd door de doorleefde, warme countrystem van Tanghe. Soms dachten wij aan Tracy Whitley, maar meestal was het eigenwijs genoeg om spannend te blijven. Zelfs al was de cover van Love Of The Common People (jaren tachtig ja, maar ook zeventig en zestig) niet de meest geslaagde, dan nog was And Then Came Fall de voorbode van een mooie concertherfst.

Voor wie het zich afvraagt: Anna Burch heeft al een verleden in de muziek. Voordien speelde ze in Frontier Ruckus en Failed Flowers, bands gevestigd in Michigan. Maar met de verhuis naar Detroit waagde ze ook de stap naar solowerk en het mooie ‘Quit The Curse’ is daarvan een eerste exploot.

Vernieuwend kan je de muziek moeilijk noemen. De gitaarpop, die zij hanteert, heb je vast eerder al gehoord. Wij dachten bijvoorbeeld aan een Stephen Malkmus (al dan niet binnen Pavement) als referentie, maar dan zonder de goofy teksten. De songs zijn vaak downtempo, maar weten je toch telkens te kietelen. Dat heeft uiteraard te maken met die sprankelende stem, die in Nosta mooi uit de verf kwam, ook al was ze de halflange haren onderweg ergens kwijtgespeeld.

Dat de setlist beperkt zou zijn, stond al in de sterren geschreven. Met slechts één langspeler op de teller is de keuze nu eenmaal niet al te breed. Maar al van bij opener Yeah You Know slaagde dit kwartet er toch in om je mee te nemen. Burch werd daarbij trouwens vocaal mooi ondersteund door zowel bassiste Sophie Moss als leadgitarist Mike O’Malley, hetgeen zeker een meerwaarde betekende.

Hoogtepunten zagen wij onder meer in 2 Cool 2 Care en de van overstuurde gitaarsoli voorziene afsluiter In Your Dreams. En met Tea-Soaked Letter kwam er zowaar zelfs beweging in de dertig lijven, die waren opgedaagd in Opwijk. Voor Belle Isle werd zowaar nog een versnelling teruggeschakeld, waardoor het een nog meer desolate bijklank kreeg. En de kortstondige versnellingen in de song benadrukten alleen maar dat de hoop nooit van lange duur is.

Wie weet heeft Anna Burch onder de weinige aanwezigen weer enkele fans gesprokkeld. Het is haar in elk geval van harte gegund.

6 september 2018
Patrick Van Gestel