Angus and Julia Stone - Efficiënt escapisme
Ancienne Belgique, Brussel, 15 december 2010
Het voorprogramma was deze avond voorbehouden voor de Noorse band Moddi bestaande uit een celliste, bassist, zanger/gitarist/accordeonist en een percussionist die djembés boven een drumstel verkoos. Dit kwartet slaagde erin al een paar zielen naar de wereld van fantasie en melancholie mee te nemen. Zanger Pål Knutsen beschikt immers over een vreemde, korrelachtige stem die – zelfs al was die jammer genoeg niet altijd even toonvast – erg geschikt is voor hun luisterliedjes. Vooral de kleine geluidjes zoals het getokkel op de klankkast van de cello, het strijken met een vioolstok over een cimbaal of het subtiel belgerinkel maakte de muziek van deze groep interessant. Dit goed begin zou enkel nog maar een voorproefje zijn van wat de uitverkochte zaal kon verwachten. Na een vrij lange opbouw nam Julia Stone de toeschouwers van bij de eerste noot van Santa Monica Dream mee naar een ander universum. Gedaan met de ergernis dat je 'De Allerslimste Mens' vergat op te nemen, met wakker te liggen over de regeringscrisis of met het gegrom in de maag omdat je geen tijd had om te eten. Wat telde waren twee bloedmooie stemmen en hun muziek. Hoewel de naam van de band begint met Angus – meer haar dan gezicht – is het vooral zijn zus Julia die de aandacht opeist. Trompet, gitaar, piano, mandoline, mondharmonica. We vragen ons af of er een instrument is dat ze niet kan bespelen. Ook de smalltalk tussenin gebeurt vooral door de vrouwelijke helft. Dat is jammer genoeg ook het geval met de hoofdzang. We horen haar erg graag zingen, maar een iets meer over beiden verdeelde zang had de avond nog beter gemaakt. De liedjes Just A Boy en Bella, waarbij Angus dan toch eens de hoofdrol opeiste, waren bijvoorbeeld meteen ook de twee grootste kippenvelmomenten. Een ander lied dat ons danig zal bijblijven, was Julia’s cover van You’re The One That I Want uit de musical 'Grease', zo verbouwd dat het vervelende deuntje pure intimiteit opleverde. Toch was er niet enkel plaats voor knusse muziek: bij For You hoorde namelijk een heftige gitaarsolo en ook bij Yellow Brick Road en Big Jet Plane gaven de muzikanten het uiterste van zichzelf. Een lichtshow die perfect op de muziek was afgestemd zorgde voor dat extra beetje genialiteit. De mensen een tijdje van de wereld laten verdwijnen en hen het gevoel geven dat enkel de ruimte rondom hen nog bestaat, dat is waar goeie liveartiesten toe in staat moeten zijn. Dus vergeet die kangoeroes, Kylie Minogue, de Aboriginals of het Great Barrier Reef, Angus and Julia Stone zijn momenteel het beste wat Australië te bieden heeft.
