Alcatraz 2016 - The Germans win

Lange Munte, Kortrijk, 16 augustus 2016

Twee dagen zon, hamburgers en heavy metal, dat is een gevangenisstraf waar menig misdadiger een moord voor zou plegen. We trokken dus met veel plezier richting Kortrijk om onze straf te gaan uitzitten in de Alcatraz Hard Rock and Metal Festivalgevangenis onder het goedkeurend oog van Officer Nice.

De ondankbare job om Alcatraz op dag twee wakker te schudden was voor de thrashers van Flotsam & Jetsam. Ergens wel een spijtige keuze, want fijne nummers als Desecrator, Hammerhead en No Place For Disgrace zouden ongetwijfeld iets later op de dag nog een stuk beter uit de verf zijn gekomen. De Amerikanen lieten het echter niet aan het hart komen en zetten een oerdegelijke prestatie neer met vooral veel vuurwerk tussen de gitaristen Michael Gilbert en Steve Conley.

Wie nog niet goed wakker was, kon daarna nog op de immer staalhard bonkende mokerhamer van Exodus rekenen. Net zoals de dag ervoor bij Anthrax, wisten we bij de bay area thrashers op voorhand waar we ons aan mochten aan verwachten. Met Steve 'Zetro' Souza is de stem achter albums als 'Fabulous Disaster' en 'Pleasures Of The Flesh' terug, maar toch komen de hoogtepunten van de set met Bonded By Blood, A Lesson In Violence en afsluiter Strike Of The Beast vanop de debuutplaat.

Indien u ons zou vragen welke band dan wel best de dag had geopend, dan hadden wij u zonder aarzelen Korpiklaani aangeraden. Opzwepende folk uit het hart van Finland; dat had wellicht een kloppend plaatje opgeleverd. Nu zorgde het zootje ongeregeld met hun trolmuziek en vaak niet echt toonhoudende zangpartijen van Jonne Järvelä toch voor decompressie na het gebeuk van Exodus en Devildriver.

Er zijn wellicht maar weinig muzikanten die het vuur sneller terug doen oplaaien dan de eveneens uit Finland afkomstige Alexi Laiho en zijn Children Of Bodom. Met Follow The Reaper, In Your Face en iets later ook al Hate Me spaart het melodieuze deathmetalgezelschap de krakers niet op. De razende vaart van de nummers stond helaas in schril contrast met de lange pauzes tussen de nummers in, anders was ook dit concert één van de absolute hoogtepunten van het weekend geweest.

Soulfly dat is dan weer Max Cavalera met andere muzikanten. Het blijft een vreemd gegeven, dat de sympathieke Braziliaan met zowat elke van zijn vele bands grotendeels dezelfde setlist komt spelen. Klassiekers van Sepultura als Refuse/Resist, Arise en Roots, Bloody Roots komen telkens terug. Dat zijn nu eenmaal de nummers, die iedereen wil horen. En wat de critici daarvan vinden, interesseert Cavalera niet. En wij respecteren en danken hem daarvoor. Al lijkt hij het alsmaar moeilijker te hebben om live het gitaarwerk te combineren met die diepe grunts.

Thrashmetal is de basis geweest van het Alcatraz Festival en daarom lapt de organisatie er nog eentje bij. Naast al het Amerikaanse geweld kwam Kreator de Duitse eer hooghouden. Thrash en pyro zijn een combinatie, die we niet vaak tegenkomen, maar de bende van Mille Petrozza bewees dat het kon. Voor de gelegendheid flikkerden ze er ook nog een mooie lichtshow tegenaan die pas echt tot haar recht begon te komen bij valavond, tegen het einde van het concert.

Even was er paniek, toen de elektrische voorzieningen het begaven. “Het zal toch weer niet waar zijn”, begonnen sommigen alvast te denken. Maar iets later trokken de Duitsers terug van leer alsof er niets gebeurd was. Het publiek genoot ten volle mee vanaf opener Enemy Of God tot de laatste noten van de encores Violent Revolution en Pleasure To Kill. Klassiekers als Extreme Aggression en Tormentor hoefden zelfs niet van stal gehaald te worden om voor de performance van het weekend te zorgen.

Intussen was de laatste avond dus gevallen en maakte de weide zich op voor een heuse metalopera. Tobias Sammet neemt met zijn project Avantasia altijd een hele horde gastzangers mee en dat was nu niet anders. Onder meer Michael Kiske (die met zijn kale knikker in de verste verte niet meer lijkt op de blonde jongeling in de videoclip van I Want Out), Jorn Lande, Magnumfrontman Bob Catley en Eric Martin, bekend van To Be With You met zijn band Mr Big.

Vaste nummers als Mystery Of A Blood Red Rose, The Scarecrow en The Story Ain't Over passeerden, maar daarnaast ook net iets teveel fillermateriaal om het publiek echt te bezweren. In de plaats van het twaalf minuten durende Let The Storm Descend Upon You had Sammet wellicht beter voor enkele kortere en vooral bekendere nummers in de trant van Avantasia of Lost In Space geopteerd. Met Sign Of The Cross, zoals gewoonlijk in combinatie met The Seven Angels, kregen we toch nog een waardige afsluiter.