Alcatraz 2016 - Het genadeschot van Whitesnake

Lange Munte, Kortrijk, 16 augustus 2016

Twee dagen zon, hamburgers en heavy metal, dat is een gevangenisstraf waar menig misdadiger een moord voor zou plegen. We trokken dus met veel plezier richting Kortrijk om onze straf te gaan uitzitten in de Alcatraz Hard Rock and Metal Festivalgevangenis onder het goedkeurend oog van Officer Nice.

Het terrein aan de Lange Munte, waar het festival nu voor de tweede keer plaatsvindt, kreeg alvast een grondige make-over. Zo mocht de grotere camping met gezellige chill zone er zeker wezen, zorgden extra loketten voor jetons ervoor dat lange wachtrijen dit jaar niet aan de orde waren en later zetten we ook nog een boompje op over het gloednieuwe El Presidio.

Een goede opwarming is onontbeerlijk; daarvoor zorgde op zaterdag de Zweedse all-femalemetalband Thundermother. Het logo knipoogt al in de richting van AC/DC en de muziek doet dat nog veel meer. No-nonsense-headbangmuziek met bitter weinig om het lijf dus. De dames doen dan ook weinig om de inspiratiebron te verhullen, zeker wanneer ze als afsluiter Shoot To Thrill bovenhalen. Leadgitariste Filippa Nässil zorgde in extremis nog voor pluspunten door tijdens afsluiter Shoot To Kill tussen het publiek door het bereik van haar wireless systeem te checken.

Met Metal Church kregen we vervolgens al een eerste, ondergewaardeerde band uit vervlogen tijden voorgeschoteld. Zanger Mike Howe bewees eens te meer zijn pas herworven plaats als frontman waard te zijn. Met nummers als Start The Fire, Watch The Children Play en Beyond The Black putte het Amerikaanse vijftal voornamelijk uit de vroegste regionen van hun discografie. Geen mens die je daarover hoorde klagen.

De uit Belfast afkomstige hardrockers van The Answer touren momenteel omwille van de tiende verjaardag van debuutalbum 'Rise'. We wisten dus al bij voorbaat aan wat voor setlist we ons mochten verwachten. Hoewel 'Rise' zeker geen mis plaatje is, kwam het hoogtepunt toch pas, toen de band aan het spiksplinternieuwe nummer Solas toe was.

Een streepje doommetal mag zeker niet ontbreken op een weekend als dit en met Candlemass kregen we een vaandeldrager uit het genre opgediend. Met Mats Levén hebben de Zweden nu al enkele jaren een zanger die klassiekers als Mirror Mirror, At The Gallows End en Crystal Ball alle eer aandoet. Absoluut een geslaagde doordocht dus.

Zweden leek in deze aanvangsfase van het metalweekend wel een hofleverancier te zijn, want ook het circusgezelschap Avatar is ontsproten uit het land van Abba en Ikea. Confettikanonnen werden op het voor de rest opmerkelijk kale podium in gereedheid gebracht, want frontman Johannes Eckerström en zijn begeleiders zijn niet vies van een beetje show. Zelfs de crewleden waren in wit hemd en rood vestje uitgedost. De start werd eventjes ontsierd door een haperende microfoon, maar al snel kwam het vuur in de pan. Nieuwe nummers als House Of Eternal Hunt, The Eagle Has Landed en het SOAD-achtige For The Swarm overheersten de energieke set, aangevuld met krakers als Paint Me Red en Smells Like A Freakshow.

Helaas kent elk festival wel zijn mindere performances en wat Alcatraz betreft, moeten we daar Triptykon onder rangschikken. Een volle festivalweide en een loden zomerzon bleken niet de ideale omstandigheden voor het viertal; en dat tussen alle nummers door de gitaren eventjes moesten herstemd worden, was ook nog eens nefast voor de vaart van het concert. Ook een groot blik met nummers uit de Celtic Frostperiode van frontman Thomas Gabriel Fischer bracht helaas geen zoden aan de dijk.

Ook de innerlijke mens heeft versterking nodig en daarvoor waren we dan weer aan het juiste adres in de nieuwe rockbar El Presidio. Doordat er telkens maar een aantal mensen tegelijkertijd binnen mocht, bleef de sfeer altijd goed; in tegenstelling tot het Classic Rock Café op Graspop, dat constant stampvol stond. Toch was het ook nooit echt lang aanschuiven om binnen te mogen. Qua gedraaide muziek was de verscheidenheid een stuk groter. En met bier uit een glas kan je uiteraard ook scoren.

Op de weide zorgden de New Yorkse thrashers van Anthrax dan weer voor sfeer. Verrassen doen Joey Belladonna en co al even niet meer, maar wanneer nummers als Caught In A Mosh, Antisocial en afsluiter Indians bovengehaald worden, gaat het spreekwoordelijke dak er telkens weer volledig af; mede door het nimmer aflatende enthousiasme van de bende.

Het hoogtepunt van deze eerste dag zou op rekening komen van Whitesnake. De band rond de iconische zanger David Coverdale werkt momenteel haar laatste tour af en deed ook Alcatraz aan. De stem van Coverdale zou al veel te lijden hebben gehad tijdens het bijna veertigjarige bestaan van de band, maar daar was live bitter weinig van te merken. Al liet hij zich voor sommige hoge uithalen wel bijstaan door medemuzikanten. Fool For Your Loving bracht het vuur aan de lont, Crying In The Rain en Is This Love zorgden tussen al het overbodige gesoleer in - een band als Whitesnake kan een set echt wel zonder gitaar-, bas- en drumsolo's vullen - voor een vloedgolf aan gevoelens van nostalgie en met Here I Go Again en Still Of The Night kregen we het genadeschot toegediend.